ارزیابی مطلوبیت زیستگاه پلنگ ایرانی (1927 Panthera pardus saxicolor, Pocock) با روش آنتروپی بیشینه (Maxent) در پارک ملی تندوره طی فصول تابستان و پاییز

    پلنگ ایرانی (Panthera pardus saxicolor) به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین گربه‌سانان ایران از جایگاه ویژه­ای در مدیریت و حفاظت از حیات‌وحش برخوردار است. این گونه توسط اتحادیه بین­ المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) در رده حفاظتی در معرض خطر انقراض (EN) قرارگرفته است. مهم­ ترین عامل در کاهش جمعیت این گونه، تخریب و نابودی زیستگاه­ های آن معرفی‌ شده است. لذا شناخت عوامل مؤثر بر مطلوبیت زیستگاه پلنگ به‌عنوان یک ابزار کارآمد، می­ تواند مدیران را در مدیریت و حفاظت از زیستگاه­ های باقی‌مانده و انتخاب لکه­ های جدید یاری رساند. در این مطالعه با استفاده از رویکرد بی‌نظمی بیشینه و جمع­ آوری داده­ های میدانی، مدل مطلوبیت زیستگاه پلنگ ایرانی در پارک ملی تندوره که یکی از مهم­ ترین زیستگاه­ های این گونه در ایران است، طی سال 1391 در فصول تابستان و پاییز تهیه شد. قدرت پیش­ بینی مدل تهیه‌ شده با استفاده از شاخص AUC محاسبه‌ شده (0/878) که نشان از قدرت خوب مدل در پیش ­بینی مطلوبیت زیستگاه این گونه است. نتایج نشان داد که مهم ­ترین عامل مؤثر بر حضور یا عدم حضور پلنگ در این منطقه فاصله از جاده است. به‌علاوه مطلوب­ ترین زیستگاه پلنگ در این فصول ارتفاع 1900 تا 2300 متری از سطح دریا و در جهت شمالی و هم­ چنین فاصله 1100 تا 2500 متری از چشمه­ ها واقع‌ شده است. این نتایج مشخص‌ کننده تأثیر منفی جاده­ ها روی گونه­ های ارزشمند و حفاظت‌شده پارک­ های ملی است.