ارزیابی مدل LEACHM در پیش‌بینی رطوبت خاک، تلفات نیترات و میزان جذب آن توسط گیاه نیشکر

در این مطالعه ارزیابی رطوبت خاک در منطقه گسترش ریشه نیشکر با استفاده از داده‌های مشاهده‌ای مزرعه و مدل LEACHM  مورد بررسی قرار گرفت و هچنین از مدل جهت تخمین میزان شستشو، تلفات گازی و جذب نیتروژن در منطقه خوزستان استفاده گردید. تیمارهای آبیاری شامل تیمار آبیاری کامل I1 و سایر تیمارها 85 درصد (I2) و 70 درصد ((I3 از مقدار تیمار I1 بودند. تیمارها به صورت آبیاری سطحی و با هیدروفلوم آبیاری شدند. مقادیر نیتروژن شامل 150(N1)، 250N2)) و 350(N3) کیلوگرم اوره در هکتار در نظر گرفته شدند. جمع‌آوری نمونه‌های خاک جهت اندازه‌گیری رطوبت در بازه‌های مختلف زمانی و تا عمق 2/1 متری صورت گرفت. درجه دقت مدل در شبیه‌سازی میزان رطوبت از حداقل 78/0 تا حداکثر 95/0 متغیر بود. ضریب رگرسیون تیمار I2 بهترین همخوانی را نسبت به سایر تیمارها با مدل داشت. شبیه‌سازی میزان تلفات و جذب نیتروژن توسط مدل نشان داد که میانگین بیشترین و کمترین میزان شستشوی نیترات به ترتیب در تیمارهای I1 با 17 درصد و I3 با 8 درصد بوقوع پیوست که همبستگی نزدیک میزان شستشو و آب آبیاری را نشان داد. حداکثر تلفات گازی اوره در تیمار I1N3 با 38 درصد و حداقل آن در تیمار I3N1 با 19 درصد رخ داد. بیشترین مقدار جذب مربوط به تیمارهای I2N1 و I1N1 با 63 و 56 درصد و کمترین در تیمارهای I1N3 و I3N3 با 35 و 37 درصد بود که نشان می‌دهد تیمار آبیاری کامل در سطوح بالای کود نیتروژنه با شستشوی نیترات و تیمار کم آبیاری با ایجاد تنش مانع جذب نیتروژن توسط گیاه شدند.