ارزیابی فرایند تثبیت و جامدسازی آلاینده‌ فلز سنگین روی با سیمان در حضور نانومونت-موریلونیت از منظر ریزساختاری

تـثـبـیـت و جـامدسازی (S/S) رسـوبـات حــاوی فـلــزات سـنـگـین، بقایای صنعتی و خاک‌های ‌آلوده، تکنولوژی جذابی برای کاهش سمیت آن‌ها است و دفع آن‌ها را ســاده می‌سازد. کارایی تکنولوژی تثبیت و جامدسازی را می‌توان با استفاده از نانو ذرات رسی تغییر داد. فرایند تثبیت و جامدسازی با استفاده از ذرات نانومونت‌موریلونیت می‌تواند به‌طور مؤثری برای مقابله با انتقال فلزات سنگین به کار گرفته شود. با وجود پژوهش‌های وسیعی که در خصوص پایدارسازی نگهداری آلاینده‌ها به کمک سیمان صورت گرفته است، به بررسی ریزساختاری نحوه فرایند اندرکنش نانومونت‌موریلونیت - آلاینده فلز سنگین - سیمان در طی زمان و نحوه و زمان تشکیل ترکیبات سیمانی جدید و تأثیر نانو ذرات مونت‌موریلونیت بر میزان بازده فرایند توجه محدودی شده است. بر این اساس، هدف این مقاله مطالعه نحوه فرایند اندرکنش نانومونت‌موریلونیت -آلاینده فلز سنگین- سیمان در طی زمان از منظر ریزساختاری و تعیین تأثیر حضور نانو ذرات رسی بر میزان تراوش آلودگی در فرایند تثبیت و جامدسازی است. برای رسیدن به اهداف ذکرشده، به نانومونت‌موریلونیت، غلظت‌های مختلف آلاینده فلز سنگین روی و درصدهای مختلف سیمان پرتلند افزوده‌شد. سپس مکانیسم نگهداری آلاینده توسط مطالعه تغییرات pH و ارزیابی تغییرات ریزساختاری (پراش پرتو ایکس (XRD)) و میزان تراوش و آبشویی آلودگی (TCLP) مورد تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی قرار گرفته است. از مهمترین نتایج این مقاله می‌توان به نقش نانو ذرات رسی در نگهداری آلاینده فلز سنگین و عدم وجود رابطه خطی میان درصد سیمان موجود در نمونه و میزان نگهداری آلاینده فلز سنگین اشاره نمود.