ارزیابی صلاحیت پرستاران فوریت ها جهت ارائه مراقبت در موقعیت های بحرانی با استفاده از آزمون بالینی ساختارمند عینی

  چکیده   مقدمه: پرستاران جزء اولین کسانی هستند که پس از بروز حادثه در محل حاضر می شوند. لذا باید بتوانند با استفاده از مهارت و سرعت عمل خود مراقبت های مورد نیاز را برای افراد حادثه دیده فراهم کنند. این مطالعه با هدف تعیین صلاحیت پرستاران فوریت ها جهت ارائه مراقبت در موقعیت های بحرانی با استفاده از آزمون بالینی ساختارمند عینی (آسکی) در سال 1392 انجام شد.   مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی و با تعداد 25 نفر از پرستاران شاغل در بخش اورژانس و فوریت های بیمارستان های آموزشی شهرکرد بصورت سرشماری انجام شد. برای سنجش صلاحیت پرستاران جهت ارایه مراقبت پرستاری در بحران از آسکی، متشکل از 8 ایستگاه استفاده گردید. جهت سنجش عملکرد آزمون شونده در هر ایستگاه، از " چک لیست عملکرد" Task Based Checklist" " استفاده گردید. به منظور بررسی روایی از شیوه روایی محتوا و برای تعیین پایایی ابزار از روش بازآزمایی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: میانگین نمرات عملکرد نمونه های پژوهش در هر 9 مهارت ارزیابی شده پایین تر از حد متوسط بود بطوریکه در انجام تریاژ (6/1 ± 5/3)، مدیریت راه هوایی (2/1 ± 4/4)، اقدامات نجات دهنده حیات (5/1 ± 9/3)، گذاشتن چست تیوپ (5/1 ± 9/4)، گذاشتن لوله بینی- معدی (2/2 ± 1/6)، مایع درمانی (7/0 ± 9/1)، رگ گیری (3/1 ± 4/4)، بخیه زدن (5/1 ± 6/8) و سونداژ ادراری (5/1 ± 1/9) بود.   نتیجه گیری: صلاحیت پرستاران شرکت کننده در این پژوهش جهت ارائه مراقبت در موقعیت های بحرانی در سطح مطلوبی قرار ندارد و در کلیه مهارت ها پایین تر از حد متوسط بود. بنابراین، لازم است کلیه پرستاران جهت آمادگی برای حضور در موقعیت های بحرانی، مهارت های بالینی و تخصصی کسب کنند .