ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن در استان همدان (با تأکید بر اقشار کم درآمد)

        مسکن کالایی با دوام، غیر منقول، چند بعدی، غیرهمگن و بسیار پر هزینه است و در سازمان اجتماعی فضا نیز نقش بسیار مؤثری دارد. اهتمام به تأمین مسکن مناسب، بادوام، مقاوم و ایمن، از بزرگ­ترین دغدغه­های انسان معاصر و جوامع کنونی است. از دید دیگر، مسکن در برنامه­های درازمدت توسعه، به عنوان پویاترین زمینه­ی عملکرد اقتصادی محسوب می­گردد. تأمین مسکن برای همه دولت­ها از دیرباز یکی از مهم­ترین مسائلی بوده که برای رفع این مشکل راهبردها و سیاست­های گوناگونی ارائه شده است. در ایران نیز، طی سال­های اخیر، رونق و رکود بازار مسکن و مجموعه­های هم پیوند با آن، با اهمیت تلقی شده و مسکن و وضعیت کمی و کیفی آن، به عنوان عاملی حساس و اثرگذار معرفی شده است. هدف اصلی این مقاله ارزیابی مسکن گروه­های درآمدی و ارائه برنامه برای تأمین مسکن اقشار کم درآمد، با استفاده از تکنیک­های آماری در استان همدان است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی می­باشد و از تکنیک آماری دهک­های درآمدی استفاده شده است. مطالعات انجام شده حاکی از آن است که شرایط مسکن در بین گروه­های کم درآمد استان دارای وضعیت نامناسبی است. لذا به بررسی و تحلیل شاخص های مسکن بر حسب گروه­های درآمدی پرداخته شده است. لازم به ذکر است عملکرد و سیاست­های اتخاذ شده توسط دولت در سال­های گذشته، تأثیر مناسبی بر ساماندهی مسکن گروه­های کم درآمد استان همدان نداشته است و حتی در برخی از دوره­ها تبعات منفی فراوانی برای این گروه­ها داشته است.