ارزیابی سناریوهای توسعه اتصال فضاهای اکولوژیک در شهر اهواز به منظور ارتقاء سطح خدمات اکوسیستم و تنوع زیستی

با گسترش شهرها، محیط طبیعی قطعه قطعه شده و با کاهش سطح اتصال فضاهای اکولوژیک، خدمات اکوسیستم و تنوع زیستی نزول می یابد. تحقیقات اخیر نشان داده اند که عرصه مدیریت توسعه شهری و برنامه ریزی کاربری زمین می توانند اثرات مهمی در حفظ و ارتقاء تنوع زیستی ایفا کند. از طرفی پیدایش و ماندگاری حیات یک گونه زیستی به عواملی متعددی در چارچوب نظام برنامه ریزی توسعه شهری و کاربری زمین وابسته است. همچنین فعالیت های برنامه ریزان، مدیران زمین و شهروندان، به اضمحلال و یا ارتقاء تنوع زیستی انجامیده است. در سالیان اخیر مدیران شهری، اکولوژیست های منظر، برنامه ریزان محیط برای حمایت ازخدمات اکوسیستم و تنوع زیستی بومی، ارتباط برنامه ریزی کاربری زمین را با ساختار اکوسیستم از طریق افزایش سطح اتصال فضاهای اکولوژیک را مد نظر قرار داده اند. نتایج تحقیق نشان می دهد که ارتقاء ارتباط عملکردی و فضایی بین زیستگاه های مختلف طبیعی و نیمه طبیعی در درون و محیط بلافصل شهر به عنوان یک راهبرد پابرجا در نظام برنامه ریزی و طراحی شهری محسوب می گردد تحلیل سطح یکپارچگی در شهر اهواز، برتری سناریوی کریدور رودخانه را نسبت به کریدور خط راه اهن در عامل راهبردی افزایش ارتباط فضاهای اکولوژیک نشان می دهد.