ارزیابی سطح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس در بیماران با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی

مقدمه: محتوای سرمی ریزمغذی ها در طی مسیر التهاب و عفونت تغییر می کند. در این مطالعه ارزیابی سطح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس در بیماران دارای اختلال مفصل گیجگاهی فکی و مقایسه آن با افراد سالم انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، از بین بیماران دارای اختلال مفصل گیجگاهی فکی مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد، تعداد 60 نفر انتخاب شدند. همه افراد شرکت کننده توسط یک متخصص پروتز با تجربه بالا در زمینه اکلوژن معاینه شدند. 20 نفر دارای اختلال عضلانی، 20 نفر دارای اختلال مفصلی (دررفتگی دیسک قابل برگشت) و 20 نفر دارای اختلال التهابی (استئوآرتریت) بودند، همچنین 20 نفر از افراد سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. در همه این افراد سطوح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس به کمک Flame atomic absorption spectrometry (FAAS) بررسی گردید. از آزمون کروسکال والیس، کای اسکوئر و دقیق فیشر جهت آنالیز آماری داده ها استفاده شد. (05/0˂P) یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه 31/9±7/31 سال بود. 25 نفر (6/31 درصد) مرد و 54 نفر (4/68 درصد) زن شرکت کردند. میانگین سطح سرمی عناصر روی، منیزیوم، سدیم، مس و سلنیوم در افراد دارای اختلال عضلانی به ترتیب 68/67، 94/1، 05/140، 74/122 و 08/112، در افراد دارای اختلال جابجایی دیسک به ترتیب 65، 94/1، 95/138، 94/116 و 79/110، در افراد دارای اختلال التهابی استئوآرتریت به ترتیب 65/65، 84/1، 50/136، 5/138 و 75/105 و در افراد گروه کنترل به ترتیب 4/62، 8/1، 4/135، 51/138 و 58/110 میکروگرم بر دسی لیتر بود. نتیجه گیری: میانگین سطح سرمی عنصر سدیم در گروه عضلانی نسبت به گروه های استئوآرتریت و کنترل و همچنین در گروه اختلال مفصلی (جابجایی دیسک قابل برگشت) نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر بود.