ارزیابی سطح رضایت‌مندی ساکنان از طرح مسکن مهر در استان خوزستان با تأکید بر مسکن پایدار (مطالعه موردی: شهرستان امیدیه)

افزایش بحران مسکن مناسب و مسکن رضایت بخش برای قشر کم درآمد مشکلی غالب به شمار می­رود. مسکن مهر در سطح ملی در زمین­های دولتی و اغلب در حواشی شهرها، به صورت مجتمع­های مسکونی تکرار شونده و با فرم­های مشابه در سطوح مشخص زیربنایی، اقشار کم درآمد را در خود اسکان می­دهد. هدف مقاله حاضر ارزیابی سطح رضایت‌مندی ساکنین از طرح مسکن مهر با توجه به شاخص‌های مؤثر در مسکن پایدار (اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی، زیست محیطی)، در شهر امیدیه است. این تحقیق از نوع کاربردی بوده است. با استفاده از فرمول کوکران، حجم نمونه برابر با 241 نفر محاسبه شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گفت. نتایج تحقیق نشان دهنده‌ی این است که بین گویه هوای دلپذیر و مطبوع با کای اسکوئر 68.421 و سطح معناداری 0.310 با رضایت از سکونت در مسکن مهر رابطه معنی‌دار نبوده است. سایر گویه­های مربوط به رضایت‌مندی با میزان رضایت‌مندی ساکنان از مسکن مهر در سطح 99 درصد رابطه بسیار معناداری برقرار نموده است. در یک میانگین کلی از شاخص‌های مربوط به سطح رضایت‌مندی از سکونت در طرح مسکن مهر شهر امیدیه با میانگین 2.72 نشان می‌دهد که میزان رضایت‌مندی در سطحی متوسط به پایین و ضعیف ارزیابی شده است.