ارزیابی روشهای مختلف برآورد تبخیر و تعرّق مرجع با روش تشت تبخیر فائو در حوضه آبریز شرق و جنوب شرق کشور

برآورد تبخیر و تعرّق مرجع جهت برآورد نیاز آبی گیاهان، مدیریت طرحهای آبی و زهکشی و زمان آبیاری گیاهان از ضروریات بخش کشاورزی میباشد. لذا در این پژوهش به منظور یافتن بهترین مدل برآورد تبخیر و تعرّق مرجع منطبق بر تبخیر و تعرق حاصل از دادههای تشت تبخیر برای حوضه آبریز شرق و جنوبشرقی کشور، از اطلاعات 66 ایستگاه هواشناسی و هیدرومتری مستقر در حوضه آبریز استفاده شد. سپس با تکیه بر روش خوشه بندی، ایستگاهها بر اساس آزمون فیشر و توکی به 1 خوشه تقسیم و تبخیر و تعرّق مرجع حاصل از تشت تبخیر این 1 خوشه با مقادیر تبخیر و تعرّق مستخرج از 8 معادله تبخیر و تعرّق بر اساس پارامترهای آماری NRMSE, MAE, MBE, D, T, R مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصله روشهای هارگریوز سامانی، بلانی کریدل فائو 44 ، تورک و پریستلی، تیلور با توجه - - به ابعاد زمانی متفاوت، بهترین انطباق را با مقادیر تبخیر و تعرّق مرجع حاصل از تشت تبخیر داشتند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد در مقیاس فصلی، فصل تابستان کمترین خطا و فصل زمستان بیشترین خطای برآورد OET را دارا بودند. از طرفی مقیاس ماهانه کمترین خطا را نسبت به مقیاس فصلی داشت. این نتیجه بیانگر کاهش خطای برآورد ETO در مقیاسهای زمانی کوچک میباشد.