ارزیابی رادیوگرافیک روند ترمیم نقایص استخوانی فک پایین با ترکیب ژل غنی پلاکتی و نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت در سگ

    نانوهیدروکسی آپاتیت یک ماده‌ی استئوکنداکتیو بوده که اخیراً به عنوان پیوند استخوانی در برخی تحقیقات مورد استفاده قرار گرفته است.  این ذرات به دلیل داشتن مزایایی نظیر خلوص بالاتر، داشتن ارتباط بیش‌تر با سلول‌های اطراف خود، بازجذب سریع‌تر و تعداد بیش‌تر مولکول‌ها در واحد سطح نسبت به هیدروکسی‌آپاتیت معمولی، سرعت ترمیم استخوان را افزایش می‌دهند، از طرف دیگر پلاسمای غنی از پلاکت نیز به عنوان منبع فاکتورهای استئواینداکتیو برای ترمیم استخوان مورد استفاده قرار می‌گیرد؛  بدین ترتیب مطالعه‌ی حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی ترکیب نانوهیدروکسی‌آپاتیت و ژل غنی پلاکتی بر روند ترمیم نقایص استخوانی انجام گردید.  برای این مطالعه 15 سگ نر در نظر گرفته شد.  6 نقیصه گرد به قطر 5 میلی‌متر در هر دو طرف فک پایین ایجاد گردید و سپس در هر نقیصه یکی از مواد زیر کار گذاشته شد: هیدروکسی‌آپاتیت معمولی، نانوهیدروکسی‌آپاتیت، ژل پلاکتی، ترکیب ژل پلاکتی و هیدروکسی‌آپاتیت و ترکیب نانوهیدروکسی‌آپاتیت و ژل پلاکتی.  در نهایت یک نقیصه نیز به عنوان گروه کنترل خالی ماند.  ارزیابی ترمیم نقیصه‌ها با اخذ رادیوگراف در روزهای 0، 7، 14، 21، 28، 35، 42، 49 و 56 صورت گرفت.  نتایج این مطالعه مشخص کرد که ترکیب نانوهیدروکسی‌آپاتیت و ژل پلاکتی در روزهای 21 و 49 نسبت به نانوهیدروکسی‌آپاتیت و در روزهای 28، 35، 42، 49 و 56 نسبت به ژل پلاکتی میانگین امتیازی بیش‌تر را کسب نموده است.  علی‌رغم این که اختلاف، معنی‌دار نبوده است (05/0P>) ولی با توجه به کسب میانگین امتیازی بالاتر شاید بتوان گفت که ترکیب نانوهیدروکسی‌آپاتیت و ژل پلاکتی اثر ترمیمی بهتری از نانوهیدروکسی‌آپاتیت و به خصوص ژل پلاکتی به تنهایی دارد و احتمالاً این ترکیب بتواند به عنوان انتخابی مناسب برای پر کردن نقیصه‌های استخوانی مدنظر قرار گیرد، اگر چه برای اثبات این ادعا نیاز به انجام مطالعات بیش‌تری است.