ارزیابی خواص مهندسی سنگدانه‌های آهکی بمنظور استفاده در مخلوط بتن (مطالعه موردی: سنگ آهک‌های استان همدان)

در این پژوهش سنگ آهک‌های استان همدان شامل سنگ آهک‌های ملایر، سراب‌گیان، همه‌کسی، آبشینه، علیصدر و اکباتان به منظور تولید سنگدانه بتن مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. ویژگی‌های فیزیکی، مکانیکی و سایشی سنگ‌های مورد مطالعه با بافت‌های مختلف و نهایتاً دوام‌پذیری سنگدانه‌های‌ آهکی با استفاده از آزمایش سلامت سنگ با محلول‌های سولفات سدیم و منیزیم بررسی شده است. نتایج بدست آمده با استانداردهای مربوط به آزمایش‌های سنگدانه مقایسه گردید و مناسب بودن سنگ‌های مورد مطالعه برای تهیه سنگدانه بتن ارزیابی شد. همچنین در این پژوهش به طور گسترده به بررسی اثر بافت و اندازه ذرات سنگدانه در آزمایش سلامت سنگ پرداخته شده است. بدین منظور سنگ آهک‌های استان همدان بر اساس استاندارد ASTM C88 در 7 گروه از نظر اندازه ذارات سنگدانه طبقه‌بندی شده‌اند. بر اساس نتایج پتروگرافی، سنگ آهک‌هایی با زمینه میکرایتی نسبت به سنگ آهک‌هایی با سیمان اسپارایتی مقاومت بیشتری در برابر محلول‌های نمکی از خود نشان می‌دهند و میزان درصد افت وزنی در این سنگدانه‌ها کمتر از 10% می‌باشد. بعلاوه، سنگدانه‌هایی با بافت بلورین هر چه از نظر اندازه بزرگتر باشند، مقاومت بیشتری در برابر محلول‌های نمکی دارند و ذرات درشتر آنها برای تهیه سنگدانه بتن مناسب‌تر هستند و بالعکس سنگدانه‌های آهکی با بافت ضعیف (نمونه سنگ آهک همه‌کسی) هر چه از نظر اندازه کوچکتر باشند، مقاومت بیشتری دارند و در صورت لزوم امکان استفاده از آنها برای تهیه بتن وجود دارد. همچنین بر اساس نتایج خواص سایشی سنگدانه‌ها، نمونه‌ سنگ آهک آبشینه برای بتن-هایی که در معرض تنش‌های ضربه ای و سایشی قرار دارند مناسب نمی‌باشد.