ارزیابی جایگاه مشارکت ذی‌نفعان محلی در فرآیند برنامه‌ریزی توسعه روستایی (موردمطالعه: نقاط روستایی جنوب و جنوب شرق استان تهران)

تـوجه بـه مقـوله مشارکت ذی‌نفعان محلی از مهم‌ترین مقوله‌ای است که در فرآیند برنامه‌ریزی‌های توسعه موردتوجه ویژه قرارگرفته است. بر این شالوده هدف تحقیق حاضر بررسی جایگاه مشارکت ذی‌نفعان محلی در برنامه‌ریزی روستایی با توجه به رویکرد حاکم بر آن می‌باشد. تحقیق حاضر به لحاظ روش توصیفی- تحلیلی و از بعد گستره موردی می‌باشد. جمع‌آوری داده‌ها از طریق پرسشنامه در حجم نمونه 54 روستا و تعداد 31 کارشناس با استفاده از نرم‌افزار SPSS صورت گرفته است. یافته‌های تحقیق نشان داد که مشارکت و تشکل سازی در ناحیه در حد مطلوب نیست. هرچه برنامه‌ریزی بدون مشارکت جامعه انجام شود منجر به ارتقای سطح توسعه نمی‌شود. آزمون «من – ویتنی – یو» نشان داد تفاوت معنی‌داری بین نظرات دو گروه پاسخگویان حاصل نشده است که نشان‌دهنده توافق نظر این دو گروه درباره کم‌توجهی به مشارکت و تشکل سازی در برنامه‌ریزی ناحیه موردمطالعه بوده است. باید در اجرای برنامه‌ها و پروژه‌ها با جامعه محلی مشورت صورت گیرد، ارتباط بین مدیران و برنامه ریزان با دهیاری و شورای اسلامی برای مشارکت در برنامه‌ها و پروژه‌ها برقرار شود. زمینه تعامل و مشارکت کارشناسان با روستاییان در ارتباط با فعالیت‌های کشاورزی و غیر کشاورزی فراهم گردد، قوانین مناسب برای جلب نظر و تضمین مشارکت عمومی و جمعی تدوین گردد. ذی‌نفعان محلی در تصمیم‌گیری‌های مختلف، تدوین برنامه‌ها و اجرای طرح‌ها و شراکت در منافع حاصل از آن‌ها دخالت داده شوند.