ارزیابی توسعه پایدار کلان‌شهر تبریز

امروزه شهرسازی با تبعیت از مدل های کلیشه ای توسعه شهری (عمدتا" متجدد) که نسبت به شرایط و خصوصیات بومی بی اعتنا است، نه تنها شرایط ناپایداری را در شهرها پدید آورده، بلکه ناپایداری مناطق اطراف را نیز به دنبال داشته است. به گونه ای که در کلان شهرهایی مثل تبریز، سطح اشغال شده شهری بر روند رشد جمعیت پیشی گرفته و این پدیده بر دامنه مشکلات زیست محیطی، زیرساختی و اقتصادی و در یک کلام ناپایداری شهرها افزوده و مدیریت شهری را با مشکلات عدیده ای روبروکرده است. هدف این تحقیق شناخت و تحلیل امکانات و محدودیت های  توسعه پایدار کلان شهرتبریز با استفاده از شاخص های منتخب می­باشد که با جمع‌آوری داده­ها، اطلاعات حاصل از نقشه های تحلیلی تولید شده در محیط GIS و طرح­های توسعه شهری تبریز انجام شده است. همچنین روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده که در آن از مدل ها و روشهای کمّی نظیر SWOT و AHP استفاده شده­ است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که ظرفیت ها و پتانسیل های توسعه پایدار در این شهر فراوان بوده و با برنامه ریزی استراتژیک و آینده نگر و رفع نقاط ضعف و غلبه بر تهدیدات می توان مسیر را برای تقویت نقاط قوت و شکوفایی فرصت های توسعه پایدار هموارتر نمود.