ارزیابی توسعه پایدار روستایی با تأکید بر توان محیطی و مشارکت مردمی در تولید گیاهان داروئی (مطالعه موردی استان سمنان شهرستان میامی بخش کالپوش)

توسعه روستایی فرآیندی همه‌جانبه و پایداری است که در چارچوب آن، توانائی‌های اجتماعات روستایی به منظور رفع نیازهای مادی، معنوی و کنترل مؤثر بر نیروهای شکل‌دهنده نظام سکونت محلی (اکولوژیکی، اجتماعی، اقتصادی و نهادی) رشد و تعالی می‌یابد. ایران با دارا بودن بیش از 8400 گونه گیاهی از کشورهای غنی در این زمینه به شماره می‌رود که بالغ بر هزار گونه آن قابلیت دارویی و صنعتی دارد. توسعه و احیاء عرصه‌های طبیعی و برداشت از عرصه‌های زراعی و دیم‌زارهای کم بازده می‌تواند یکی از مهم‌ترین منابع تولیدی برای تولید مواد اولیه، فرآوری و صادرات این منابع حیاتی مهم باشد. که در این تحقیق 357 پرسشنامه از اهالی بخش کالپوش تکمیل و جمع‌آوری شده است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر موقعیت، توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. برای پاسخگویی به سؤالات پژوهش و نتیجه­گیری از روش‌های آماری و آزمون­های متفاوت با استفاده از نرم­افزارهای spss23 به نحوی که ذکر می­شود، استفاده­گردید: برای آزمون پایایی سؤالات پرسشنامه از آزمون آلفای کرونباخ، جهت بررسی نرمال بودن داده­ها از آزمون کلموگروف- اسمیرنف، از آزمون t-test جهت شناسایی عوامل تأثیرگذار بر تولیدات گیاهان دارویی و از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون جهت آزمون کردن فرضیه‌ها استفاده شده است. بر اساس آزمون t-test تک نمونه‌ای، سطح معنی‌داری به‌دست‌آمده برای همه عوامل کوچک‌تر از 0.05 بوده بنابراین همه این عوامل با میانگین جامعه اختلاف دارند بنابراین می‌توان همه این عوامل را جز عوامل تأثیرگذار بر تولیدات گیاهان دارویی دانست. نتایج تخمین مدل با روش رگرسیون (متغیر وابسته: تولیدات گیاهان دارویی) نشان می­دهد که چون سطح معنی­داری به‌دست‌آمده برای همه متغیرهای مستقل برابر 000/0 بوده و این مقادیر کوچک‌تر از 05/0 می­باشند بنابراین همه متغیرهای مستقل بر تولیدات گیاهان دارویی تأثیر دارد. میزان اثرگذاری همه متغیرهای مستقل بر تولیدات گیاهان دارویی برابر 0.97 می‌باشد که همان عدد ضریب تعیین می‌باشد.