ارزیابی توابع جذب آب در شرایط تنش هم‌زمان خشکی و شوری در گیاه گوجه‌فرنگی مینیاتوری

مدل‌های ریاضی متعددی در زمینه چگونگی پاسخ گیاهان به تنش هم­زمان شوری و خشکی و سهم هر یک از آن‌ها در کاهش جذب آب، وجود دارد. مدل‌های جذب آب در شرایط تنش هم­زمان به سه دسته جمع‌پذیر، ضرب‌پذیر و مدل‌های مفهومی تقسیم‌بندی می‌شوند. دراین مطالعه، شش تابع ماکروسکوپی کاهش جذب آب شامل ون‌گنوختن جمع‌پذیر و ضرب‌پذیر، دیرکسن و آگوستیجن، ون‌دام و همکاران، همایی و همکاران و اسکگز و با استفاده از داده‌های کشت گلدانی گیاه گوجه فرنگی مینیاتوری مورد ارزیابی قرار گرفت.پژوهش در قالب طرح آزمایشی کاملاً تصادفی با سه تکرار و در دو سطح شوری (4 و 7 دسی‌زیمنس بر متر) انجام شد. سطوح خشکی به صورت تغییرات پتانسیل ماتریک (سه سطح تخلیه رطوبتی40%، 50% و 65% گنجایش مزرعه‌ای) اعمال گردید. نتایج نشان‌ داد که در سطوح چهار و هفت دسی‌زیمنس بر متر واکنش گیاه به تنش هم­زمان شوری و خشکی بیشتر ضرب‌پذیر است. از میان مدل‌های ضرب‌پذیر، مدل دیرکسن در سطح شوری هفت دسی‌زیمنس بر متر (متوسط خطای بیشینه  14/0 و متوسط ریشه مربعات خطا 15/0) نزدیکی بیشتری با نتایج اندازه‌گیری‌ها داشتند. در سطح شوری هفت دسی زیمنس بر متر، مدل‌ ون‌دام (متوسط خطای بیشینه 09/0 و متوسط ریشه مربعات خطا 017/0) و اسکگز (متوسط خطای بیشینه 14/0 و متوسط ریشه مربعات خطا 018/0)برازش بهتری را با داده‌های اندازه‌گیری شده نشان داد.