ارزیابی تحمل به شوری چند دورگه بین گونه‌ای جنس Prunus

در این پژوهش یک رقم بادام (.B Prunus amygdalus) به نام سهند و چهار پایه دورگ بین گونه‌ای (HS314، HS312، GF677 و HS302 ( از جنس پرونوس به منظور تعیین میزان تحمل آن‌ها به شوری 5/1، 3، 6 و 9 dSm-1 ارزیابی شدند. برای تهیه محلول شور از ترکیب نمک‌های MgSO4 ، NaCl ، Na2SO4 و CaCl2به ترتیب به نسبت‌های 8/12، 1/11، 2/10 و 7/20 استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، شوری اثر منفی در مقدار کلروفیل برگ، سطح برگ و وزن خشک ریشه و ساقه داشت. اگر چه غلظت پرولین برگ با افزایش سطوح شوری افزایش داشت اما در این خصوص ژنوتیپ‌ها عکس‌العمل متفاوتی از خود نشان دادند. در سطوح شوری بالا ( dSm-16 و 9) اغلب پاسخ‌های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی گیاهان معنی‌دار بود ولی در سطوح شوری پائین (dSm-1 5/1 و 3) اثر منفی در شاخص‌های رویشی گیاهان مشاهده نشد. تغییرات پرولین برگ در سطوح مختلف شوری معنی‌دار بود و پائین‌ترین مقدار آن مربوط به بادام رقم سهند و بیشترین مقدار آن مربوط به دورگ HS302 بود. کلروفیل کل و کلروفیل b با افزایش سطوح شوری کاهش معنی‌داری داشتند ولی این کاهش در مورد کلروفیل a معنی‌دار نبود. اثر شوری در رابطه با غلظت یون‌های K+، Mg2+، Ca2+، Na+ و Cl- در ریشه و برگ در ژنوتیپ‌ها و رقم سهند متفاوت بود، به طوری که مقادیر Mg2+، Cl- و Na+ و نسبت Na+/ K+ برگ در تمام ژنوتیپ‌ها با تنش شوری کاهش داشت ولی روی غلظت K+ و Ca2+ و نسبت Na+ Ca2+ اثر شوری معنی‌دار نبود. براساس صفات اندازه‌گیری شده GF677 و HS314 به عنوان دورگه‌های هلو و بادام در مقایسه با سایر ژنوتیپ‌ها و رقم سهند از تحمل بیشتری برخوردار بودند.