ارزیابی تاثیر روش های مختلف مدیریت علف‌های‌هرز در سطوح تراکم ذرت بر علف‌های‌هرز و عملکرد ذرت (Zea mays L.)

به‌منظور ارزیابی تأثیر روش‌های مختلف مدیریت علف‌های‌هرز در سطوح تراکم ذرت بر مدیریت علف‌های‌هرز و عملکرد ذرت، آزمایشی در سال زراعی 1388، در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد تاکستان انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارها شامل تراکم ذرت در سه سطح (تراکم توصیه‌شده 16 بوته در متر مربع، 25 و 50 درصد بیشتر از تراکم توصیه‌شده) و مدیریت علف‌های هرز در پنج سطح (عاری از علف‌های‌هرز، بدون‌وجین، علف‌کش نیکوسولفورون در مرحله دو تا چهار برگی ذرت، یک‌بار کولتیواتور و دوبار کولتیواتور) بودند.نتایج نشان داد که تغییر تراکم ذرت، سبب بروز اختلاف معنی‌دار در فراوانی و وزن‌خشک تاج‌خروس خوابیده، تراکم کل و وزن‌خشک کل علف‌های‌هرز و همچنین عملکرد بیولوژیک ذرت گردید. روش‌های مختلف مدیریت علف‌های‌هرز، بر تمامی صفات مورد مطالعه علف‌های‌هرز، اثر معنی‌دار داشت اما اختلاف معنی‌داری بر صفات ذرت مشاهده نشد. برهم‌کنش سطوح تراکم ذرت و روش‌های مختلف مدیریت علف‌های‌هرز بر تراکم تاج‌خروس‌خوابیده معنی‌دار بود. در نهایت، بهترین تراکم جهت کنترل مناسب علف‌های‌هرز و به‌دست آوردن عملکرد بیولوژیک بالاتر در ذرت، تراکم 50 درصد بیشتر از تراکم توصیه‌شده با 39155 کیلوگرم در هکتار بود. همچنین از میان روش‌های متفاوت مدیریت علف‌های‌هرز، یک‌بار کولتیواتور، نسبت به تیمارهای دو مرتبه وجین و دوبار کولتیواتور، مناسب‌ترین تیمار بود.