ارزیابی تأثیر بکارگیری توأمان متغیرهای ارزشیابی نسبی برای تعیین روند سودهای پیش‌بینی نشده

محققین، برای استفاده از متغیرهای ارزشیابی و شناخت قدرت تبیین آنها در پیش‌بینی رفتار سود باقیمانده یا پیش‌بینی نشده، اغلب از یک نسبت در طبقه بندی شرکتها به دو گروه رشدی و ارزشی بر پایه نسبتP/B  و یا P/E آنها استفاده کرده اند و در ایران نیز ارزشیابی‌ها و قیمتگذاریهای سهام بر پایه نسبت‌های P/E وگاهاً P/B بطور مجزا صورت گرفته است .لذا تلاش شده است با گروه بندی شرکتها با استفاده توأمان از نسبت‌های P/E وP/B بتوان رفتار سود باقیمانده را پیش‌بینی نمود. بنابراین فرضیات زیر مطرح گردیده است: در شرکتهای رو به افول، انتظار کاهش در سود باقیمانده وجود دارد و در شرکتهای چرخشی، شرکتهای به رشد رسیده و نیز شرکتهای در حال رشد، انتظار می‌رود که سود باقیمانده افزایش یابد. همچنین در شرکتهای رقابتی، انتظار عدم تغییر در سود باقیمانده وجود دارد. با بررسی رابطه بین بازدهی سهام  شرکتها با بازده بازار در فاصله سالهای 1379 تا 1384، نرخ هزینه سرمایه شرکتهایی که رابطه معنادار با بازده بازار داشتند، با استفاده ازمدلCAPM  محاسبه و بر اساس آن سود باقیمانده شرکتها استخراج گردید. سپس به دلیل نرمال نبودن توزیع متغیرها , با انجام آزمونهای ناپارامتریک، رفتار سود باقیمانده و چگونگی تغییرات آن در دوره پنج ساله پس از سال پایه در گروههای شرکتها و نیز ارتباط  نسبتهای P/E وP/B با متغیرها مورد پژوهش قرار گرفت و مشاهده شد که ارتباط پس از گروه‌بندی مشخص تر و قویتر می‌شود. همچنین گروه‌بندی شرکتها با استفاده توامان از هر دو نسبت، زمینه بررسی بیشتر رفتار سود باقیمانده شرکتها را در گروهها (که از نظر رشد و موقعیت اقتصادی وضعیت مشابهی دارند)، فراهم نموده و می‌تواند یاریگر پژوهشهای آتی باشد.