ارزیابی برخی صفات فیزیولوژیکی در جمعیت‌هایی از Aegilops triuncialis تحت تنش خشکی

به‌منظور ارزیابی فیزیولوژیکی تحمل به تنش خشکی درجمعیت‌هایی از گونه Aegilops triuncialis، آزمایشی در شرایط گلخانه به‎صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1390 اجرا شد. سه رژیم آبیاری به‎صورت آبیاری کامل، آبیاری تا مرحله تورم سنبله و آبیاری تا مرحله 50 درصد ظهور سنبله به‎عنوان سطوح عامل اول و هشت جمعیت مختلف از A. triuncialis به‎عنوان سطوح عامل دوم در نظر گرفته شدند. مؤلفه‌های فلورسانس کلروفیل (FM، (FV/FM و تعداد روزنه با افزایش تنش خشکی کاهش یافت. کاهش قابل ملاحظه‌ای در محتوای کلروفیل و میزان کارتنوئید برگ در شرایط تنش خشکی به‎ویژه در تنش مرحله تورم سنبله مشاهده شد. همچنین وقوع تنش خشکی موجب کاهش 26 درصدی در محتوای نسبی آب برگ نسبت به‎ شرایط بدون تنش گردید. میزان هدایت روزنه‌ای نیز در تنش مرحله تورم سنبله 46 درصد و در مرحله 50 درصد ظهور سنبله 55 درصد کاهش یافته، اما میزان پرولین افزایش پیدا کرد. در شرایط کم آبی در مرحله ظهور سنبله، جمعیت‌های هوراند، مرند و ماکو از نظر محتوی نسبی آب برگ نسبت به‎ سایر جمعیت‌ها برتری نسبی داشتند و می‌توان آنها را به‎عنوان جمعیت‌های متحمل به‎ تنش خشکی برای مطالعات بعدی معرفی نمود.