ارزیابی اندیکاسیون های هیسترکتومی در مرکز آموزشی درمانی کوثر

چکیده زمینه: هیسترکتومی شایعترین عمل جراحی زنان و زایمان بعد از سزارین است که ممکن است حیات بخش یا نابجا و همراه با عوارض جراحی و روانی باشد. هدف: این تحقیق به منظور ارزیابی اندیکاسیون های هیسترکتومی انجام گرفت. مواد و روش ها: مطالعه به روش توصیفی و گذشته نگر در مورد عمل های هیسترکتومی انجام شده در بیمارستان کوثر از سال 1374 تا 1377 صورت گرفت و موارد سزارین هیسترکتومی در مطالعه قرار نگرفتند. یافته ها: از تعداد 369 مورد هیسترکتومی، 96 مورد (26%) واژینال و 373 مورد (74%) شکمی بودند. علت تمام هیسترکتومی های واژینال، پرولاپس رحم و شایع ترین علت هیسترکتومی شکمی، خونریزی واژینال بود. تشخیص های پاتولوژی به ترتیب شیوع عبارت بودند از: میوم، نرمال، آدنومیوز، هیپرپلازی غددی، پولیپ، هیپرپلازی ساده و سرطان آندومتر. در حدود نیمی از هیسترکتومی های واژینال (49%)، اندیکاسیون قبل از عمل مناسب بود. در 51% از هیسترکتومی های شکمی، اندیکاسیون قبل از عمل مناسب نبود که از این میان 26% در تشخیص هیستوپاتولوژی نهایی، ضایعه ارگانیک نظیر آدنومیوز داشتند و 25% مابقی فاقد هرگونه ضایعه ارگانیک بودند. بنابراین ارزش اخباری مثبت و منفی تشخیص بالینی به ترتیب 04/0±75/0 و 05/0±49/0 بود (05/0=P). نتیجه گیری: بررسی دقیق بیماران قبل از عمل و شناخت روش های نوین درمان طبی و جراحی، جهت اداره صحیح بیماران و جلوگیری از انجام هیسترکتومی های نابجا ضروری است.