ارزیابی انتشار دی‌اکسید کربن ناشی از مصرف انرژی در زراعت ارقام بومی برنج در استان مازندران

تجزیه و تحلیل الگوی مصرف انرژی و کارایی آن در نظام‌های کشاورزی می‌تواند از طریق شناسایی نقاط هدر رفت انرژی نقش بسیار مهمی در توسعه شناخت نسبت به بوم‌نظام‌های زراعی داشته باشد. جهت رسیدن به این هدف ضروری است که بوم‌نظام‌های زراعی از نظر ورود و خروج انرژی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. بنابراین در این تحقیق اراضی شالیزاری زیر کشت ارقام محلی به تفکیک شهرستان در استان مازندران مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتدا میزان انرژی ورودی ناشی از مصرف نهاده‌های مختلف برآورد و سپس انرژی خروجی محاسبه و میزان انتشار دی‌اکسید کربن ناشی از آن تخمین زده شد. نتایج نشان داد که آب آبیاری، سوخت فسیلی، کود نیتروژن و ادوات و ماشین‌آلات دارای حداکثر انرژی ورودی بوده و قارچ‌کش، کود پتاسیم و فسفر کمترین انرژی ورودی را به خود اختصاص داده‌اند. شهرستان‌های بابل و آمل به‌علت بالاترین سطح زیر کشت بیشترین میزان انرژی ورودی و گرمایش جهانی را در مقایسه با سایر شهرستان‌ها به خود اختصاص دادند. بنابراین، استفاده مؤثر از انرژی در زراعت برنج یکی از عوامل مهم در پیدایش توسعه پایدار است. علاوه بر این، افزایش بهره‌وری انرژی موجب صرفه‌جویی اقتصادی، حفظ سوخت‌های فسیلی و کاهش آلودگی هوا می‌گردد.