ارزیابی افسردگی و اضطراب‌ در بیماران تالاسمی: یک مطالعه مقایسه ای

زمینه: بیش ­تر مطالعه ­های انجام ‌شده در زمینه بیماران تالاسمی بر درمان طبی این بیماران متمرکز شده و کم­ تر به مشکلات روانی- اجتماعی این بیماران توجه می‌شود. هدف: هدف از مطالعه حاضر ارزیابی افسردگی و اضطراب‌ در این بیماران در استان قزوین بود. مواد و روش­ ها: این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1394 در بیمارستان قدس قزوین انجام شد. جمعیت مورد مطالعه شامل 147 بیمار تالاسمی ماژور و 147 نفر به‌عنوان گروه کنترل بودند. تمام افراد مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS) را تکمیل و نیز وضعیت بالینی، دموگرافیک و متغیرهای اقتصادی- اجتماعی شرکت‌کنندگان جمع‌آوری و توسط روش‌های آماری تی مستقل و مربع کای مورد تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: اضطراب بینابینی و حالت غیرطبیعی به­ ترتیب در گروه مورد %27/2 و %42/2 در مقایسه با گروه کنترل %22/4 و %6/8 گزارش شد (0/001>P). علاوه بر این افسردگی بینابینی و حالت غیرطبیعی به‌طور معنی‌داری در گروه مورد نسبت به گروه کنترل به­ترتیب %20/4 و %59/2 در مقابل %24/5 و %12/9 متفاوت بود (0/001>P). در میان بیماران مبتلا به تالاسمی، میانگین نمره افسردگی و اضطراب به‌طور معنی‌داری با عدم انطباق با شلاتور آهن، مجرد بودن و طبقه پایین اقتصادی- اجتماعی مرتبط بود (0/001>P). علاوه بر این از نظر افسردگی افراد مبتلا به دیابت، سردرد و اختلالات پوستی به‌طور معنی‌داری نمره افسردگی بالاتری داشتند و از نظر اضطراب افراد مبتلا به کمردرد، سردرد و اختلالات پوستی نمره بالاتری داشتند. نتیجه­ گیری: شیوع افسردگی و اضطراب در بیماران تالاسمی قابل توجه و مرتبط با متغیرهای اجتماعی- جمعیتی است، بنابراین ضروری است که سیستم مشاوره روان‌پزشکی در کلینیک‌های تالاسمی استان قزوین ایجاد شود.