ارزیابی ارگونومیکی احتمال ابتلا به اختلالات عضلانی اسکلتی به روش ارزیابی سریع مواجهه در پرستاران

مقدمه: پرستاران به دلیل وضعیت کار و پوسچرهای ارگونومیکی نامناسب، در معرض ریسک ابتلا به اختلالات عضلانی اسکلتی بیشتری نسبت به سایر شغل‌ها قرار دارند. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ارگونومیکی احتمال ابتلا به اختلالات عضلانی اسکلتی به روش ارزیابی سریع مواجهه در پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی شهر ساری انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بود که بر روی 400 نفر از پرستاران شاغل در کلیه بیمارستان‌های آموزشی سطح شهر ساری، به روش تصادفی طبقه بندی شده انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه اختلالات عضلانی اسکلتی نوردیک و روش ارزیابی سریع مواجهه (QEC) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کای دو، تی تست و ضریب همبستگی پیرسون به وسیله نرم افزار SPSS.18 صورت گرفت. یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که اختلالات عضلانی اسکلتی در ناحیه کمر (8/55%) شایع‌ترین اختلالات در بین پرستاران بود. نتایج ارزیابی به روش QEC نشان داد، 8/84 درصد از افراد مورد مطالعه در معرض سطح ریسک بالا و بسیار بالا قرار داشتند. بین سطح ریسک مواجهه کل بدن و شیوع اختلالات عضلانی اسکلتی ارتباط آماری معنی داری (001/0 = P) مشاهده شد. همچنین بین سن، جنس، سابقه کاری و شاخص توده بدنی با اختلالات عضلانی اسکلتی ارتباط معنادار آماری وجود داشت (05/0 > P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد شیوع اختلالات عضلانی اسکلتی در پرستاران به نسبت بالاست که مهمترین علت آن پوسچر نامناسب بدن در حین فعالیت‌های کاری بود. بنابراین هرگونه مداخله جهت پیشگیری از این اختلالات می‌بایست بر اصلاح وضعیت بدن در حین کار و انجام مداخلات ارگونومیکی به منظور کاهش سطح ریسک در واحدهای با ریسک بالای مورد مطالعه، متمرکز شود.