ارزیابی اثر شکست اتصال ها و چیدمان اتصال های شکننده بر عملکرد لرزه ای قابهای خمشی فولادی

تأمین شکل پذیری در اعضا در طرح لرزه ای سازه ها همواره مورد توجه مهندسین بوده است. با این حال، پراکندگی فراوانی در عملکرد اتصال های خمشی فولادی در زلزله های اخیر رخ داده که اغلب به علت رفتار ترد اتصال بوده است. هدف در این پژوهش، بررسی تأثیر چیدمان اتصال های شکننده قاب های خمشی فولادی بر رفتار کلی این قابها است. برای این کار، توزیع اتصال های شکننده قبل از نورتریج با استفاده از الگوریتم ژنتیک بهینه شده است تا حساسیت پاسخ لرزه ای سازه به چیدمان اتصال های با شکست زودهنگام برای دو سطح خطر مختلف برآورد گردد. از این رو، شکست در تیرها و ستون ها به صورت جداگانه مدل شده اند. همچنین اتصال های غیرکاهنده نیز به موازات اتصال های شکننده مدل شده اند تا امکان مقایسه عملکرد لرزه ای سازه ها فراهم گردد. در ادامه یک ارزیابی احتمالاتی برای تخمین قابلیت اطمینان سازه تحت شرایط فوق با استفاده از تحلیل دینامیکی غیرخطی افزایشی انجام گرفته است. نتایج نشان می دهد که بهینه کردن چیدمان اتصال ها، تأثیر بسزایی را بر پاسخ جابجایی قاب خواهد داشت.