ارزیابی اثر بخشی طرح‌های استتاری از منظر ویژگی‏ ناهنجاری ‌طیفی

توسعه روز افزون سیستم‌های شناسایی، اثر بخشی روش‏های استتاری متداول را با چالش مواجه ساخته است. پیشرفت‌ در فن‏آوری سنجش از دور ابرطیفی، این تصاویر را به یک منبع اطلاعاتی ویژه برای شناسایی هدف تبدیل کرده است. حوزه پردازشی "آشکارسازی ناهنجاری طیفی"، که با مشخص کردن ناهنجاری‏ها در تصاویر ابرطیفی، محل اشیاء غیر عادی را بر روی تصویر تعیین می‏کند، یک تهدید در انجام طرح‏های استتاری محسوب می‏شود. سنجش میزان موفقیت طرح‏های استتاری در مقابله با این تهدید، موضوع این مقاله است. فرآیند سنجش بایستی به صورت جامع و بر اساس معیارهای کارا انجام شود. در این مقاله، نوع الگوریتم، مشخصات پس‏زمینه و مشخصات هدف، به عنوان پارامترهای تأثیرگذار در فرآیند آشکارسازی ناهنجاری در نظر گرفته شدند و بر مبنای آن‏ها، معیارهایی برای ارزیابی اثر بخشی طرح‏های استتاری از منظر ویژگی ناهنجاری طیفی ارائه شد. در پیاده‏سازی‏های نرم‏افزاری انجام شده روی دو تصویر ابرطیفی، تنوعی از اهداف واقعی و مصنوعی با سطوح استتاری مختلف ایجاد گردید. ارزیابی میزان اثر بخشی سطوح استتاری شبیه‏سازی شده، با استفاده از معیارهای پیشنهادی و مقایسه و تحلیل نتایج به دست آمده، کارآمدی معیارهای ارائه شده را نشان می‏دهد.