ارزیابی آسیب پذیری بیمارستان های عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مقابل زلزله

مقدمه: زلزله از جمله بلایای طبیعی است که دارای آثار زیانبار فیزیکی، اقتصادی و جانی می باشد. با توجه به غیر مترقبه بودن آن، برنامه ریزی برای کاهش خطر و آمادگی درمقابل آن از اهمیت بسزایی برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین سطح آسیب پذیری بیمارستان های عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران در مقابل زلزله در سال 1392 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، خطر بلا در کلیه بیمارستان های عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران (6 بیمارستان) در سه بعد آسیب پذیری سازه ای، غیرسازه ای و مدیریتی، از طریق بازدید و مشاهده بیمارستان و نیز مصاحبه با کارشناسان فنی و افراد مطلع بیمارستان مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از ابزار "سازمان جهانی بهداشت" با عنوان "ارزیابی خطر بلا در بیمارستان"،Hospital Disaster Risk Assessment"" جمع آوری گردید. روایی صوری و محتوا و نیز پایائی آن در مطالعات مشابه مورد بررسی و تأیید قرار گرفته بود. نتایج با استفاده از نرم افزارExcel 2007 تحلیل گردید. یافته ها: در بررسی آسیب پذیری سازه ای، تمامی 6 مرکز مورد بررسی با کسب حداقل 12 و حداکثر 18 امتیاز در سطح ایمنی متوسط قرار داشتند. در ارزیابی کلی آسیب پذیری غیر سازه ‌ای نیز 4 بیمارستان در سطح ایمنی غیر سازه ای زیاد و 2 بیمارستان درسطح ایمنی غیرسازه ای متوسط قرار گرفتند. یافته های مربوط به ارزیابی آسیب پذیری مدیریتی نشان داد 5 مرکز در این بعد دارای ایمنی زیاد و یک مرکز دارای ایمنی کم بوده است. حداقل وحداکثر امتیازکسب شده در این بعد به ترتیب 48 و99 بود. نتیجه گیری: برآورد آسیب پذیری سازه ای در اکثر بیمارستان‌های مورد مطالعه نشان دهنده سطح ایمنی متوسط بوده و درصورت بروز زمین لرزه ای با شدت متوسط، صرفاً می توانند ایمنی جانی افراد حاضر درآن را تأمین کنند و قادر به ارائه بی وقفه خدمات نخواهند بود. توصیه می شود برای بهبود سطح ایمنی، جانمایی مجدد بخش‌های مختلف بیمارستان ها صورت گیرد