ارزیابی آسیب‌پذیری سازه‌ای مراکز آموزشی در برابر زلزله و شناسایی اماکن امن جهت سرپناه اضطراری پس از زلزله (مطالعه موردی)

  مقدمه: در هنگام زلزله مراکز آموزشی به دلیل حضور شمار قابل توجهی از دانش‌آموزان، معلمان و کارکنان در زمره مکان‌های با آسیب‌پذیری بالا طبقه‌بندی می‌شوند و پس از رخداد زلزله نیز می‌توانند به عنوان سرپناه اضطراری استفاده شوند. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی آسیب‌پذیری سازه‌ای مراکز آموزشی یکی از محله‌های غرب تهران و تعیین سازه‌های ایمن در زمان وقوع زلزله صورت ‌پذیرفته است. روش: پژوهش کاربردی حاضر، به صورت موردی و در 4 مرحله انجام شد. برای ارزیابی مقاومت سازه‌ای مراکز آموزشی از تکنیک ارزیابی بصری سریع RVS و برای ارزیابی وضعیت توزیع مراکز آموزشی امن جهت سرپناه اضطراری در زمان بحران از نرم‌افزار GIS استفاده شد. مجموعه یافته‌ها با تکنیک SWOT تحلیل شد. یافته‌ها: علی‌رغم قرارگیری این محله در منطقه با خطر‌پذیری نسبتاً پایین شهر تهران، مقاومت سازه‌ای پایین بسیاری از مراکز آموزشی همراه با عدم رعایت ضوابط طراحی، موجب آسیب‌پذیری بالای این مراکز در زمان بحران خواهد شد که لازم است برای آن تدابیری اندیشیده شود. ضمن آنکه توزیع مراکز آموزشی امن محله به عنوان سرپناه اضطراری مناسب است. تحلیل SWOT نشان داد که وضعیت استراتژی این محدوده در موقعیت اقتضایی است. نتیجه‌گیری: با توجه به حساسیت مراکز آموزشی، بررسی آسیب‌پذیری و تحلیل عملکرد آن‌ها در زمان قبل از وقوع زلزله ضروری است. راهبردهای پیشنهادی به منظور کاهش آسیب‌پذیری در دو گروه ایستا و پویا طبقه‌بندی و در مقاله ارائه گردیده است.