ارزش در معرض خطر درون‌روزی بر پایه مدل دیرش شرطی خودرگرسیو نامتقارن

مسئله اصلی در مورد اندازه‌‌گیری ریسک بر مبنای معیار ارزش در معرض خطر با داده‌های پرفراوانی، وجود فواصل زمانی نامنظم میان داده‌ها است. مدلسازی این فواصل زمانی از روش‌های مختلفی صورت گرفته است. در این پژوهش به تخمین ارزش در معرض خطر درون‌روزی با توجه به اطلاعات معاملاتی برای 10 سهم نقدشونده از صنایع مختلف بورس اوراق بهادار تهران با رویکرد مدل دیرش شرطی پرداخته شده است. فواصل زمانی معاملات برای داده‌های پرفراوانی با استفاده از مدل‌های دیرش شرطی خودرگرسیو نامتقارن (AACD) و دیرش شرطی خودرگرسیو (ACD) مدلسازی شده و ارزش در معرض خطر درون‌روزی با استفاده از شبیه‌سازی مونت کارلو محاسبه شده است. نتایج به‌دست آمده از پژوهش نشان می‌دهد که ارزش در معرض خطر درون‌روزی محاسبه شده بر پایه مدل دیرش شرطی خودرگرسیو نامتقارن در مقایسه با نتایج مدل دیرش شرطی خودرگرسیو (ACD) از دقت بالاتری برخوردار است. همچنین نتایج حاصل از تخمین‌ها وجود یک الگوی روزانه در تغییرات ارزش در معرض خطر درون‌روزی را نشان می‌دهد. JEL: G23, G32 نحوه استناد به این مقاله: پویان‌‌فر، ا.، و دمرلو، ع. (1396). تخمین ارزش در معرض خطر درون‌روزی برپایه مدل دیرش شرطی خودرگرسیو نامتقارن. فصلنامه مدلسازی ریسک و مهندسی مالی، 2(3)، 278-296.