ارزشیابی روان‌سنجی مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه

سابقه و هدف: در سالهای اخیر، میزان استفاده از تلفن همراه افزایش چشمگیری داشته است. پژوهش حاضر به منظور ارزشیابی روان‌سنجی مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه انجام شد. مواد و روشها: نمونه آماری این پژوهش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران (200 نفر) بودند که به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. تمام آزمودنیها به نسخه فارسی مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه (MPPUS)، پرسشنامه استعداد اعتیاد(APS) و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) پاسخ دادند. یافته‌ها: روایی این پرسشنامه به وسیله روایی همگرا و همزمان، و تحلیل عاملی محاسبه شد. نتایج تحلیل عوامل با استفاده از روشهای مؤلفه‌های اصلی و چرخش واریماکس نشان داد که این پرسشنامه از چهار عامل تشکیل شده است که بیش از 26/57% واریانس کل را تبیین می‌کنند. دامنه همبستگی زیرمقیاسهای MPPUS از 57/0 تا 75/0 بود (01/0p<). روایی همزمان نیز با به‌کارگیری مقیاس استعداد اعتیاد و پرسشنامه سلامت عمومی اندازه‌گیری شد که ضریب همبستگی آنها به ترتیب 47/0 و 45/0 بود (01/0p<). ضریب آلفای کرونباخ و دونیمه‌سازی برای کل مقیاس به ترتیب 90/0و 95/0 بود. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر، به طور کلی پایایی و روایی مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه را تأیید کرد و می‌توان گفت مقیاس مشکل استفاده از تلفن همراه می‌تواند ابزاری معتبر و پایا در ارزیابی مشکل استفاده از تلفن همراه در جمعیت ایرانی باشد.