ارزش‌گذاری تفرجگاه‌های طبیعی در مناطق روستایی (مطالعۀ موردی: پارک جنگلی‌ چهل‌چای)

مطالعۀ حاضر به بررسی و برآورد ارزش تفریحی پارک جنگلی تنگۀ چهل‌چای در استان گلستان از دیدگاه بازدیدکنندگان و عوامل مؤثر بر تمایل به پرداخت افراد با استفاده از روش ارزش‌گذاری مشروط و پرسش‌نامة انتخاب دوگانه می‌پردازد. برای این منظور، با استفاده از 183 پرسش‌نامه‌ای که بازدیدکنندگان تکمیل کرده‌اند، میزان تمایل به پرداخت افراد با به‌کارگیری الگوی لوجیت اندازه‌گیری شد. نتایج نشان می‌دهد که تمایل به پرداخت افراد برای استفاده از ارزش تفریحی پارک جنگلی چهل‌چای با متغیرهای درآمد و تحصیلات بازدیدکنندگان رابطۀ مستقیم و با متغیرهای قیمت پیشنهادی، سن و جنس رابطۀ منفی معنادار داشته است؛ به‌طوری‌که با افزایش یک درصد در میزان مبلغ‌های پیشنهادی، احتمال پذیرش این مبلغ‌ها از سوی گردشگران 4/0 درصد کاهش خواهد یافت. متوسط تمایل به پرداخت پاسخ‌دهندگان برای استفادۀ تفریحی از پارک جنگلی 19724 ریال در هر بازدید به‌دست‌آمده است. با توجه به تعداد بازدید‌کنندگان سالیانه، ارزش سالانۀ تفریحی بیش از 2 میلیارد ریال برآورد شده است. این نتایج، ضرورت سرمایه‌گذاری سالانه در منطقه را برای افزایش تمایل گردشگران به دیدن و کسب درآمدهای گردشگری از این منطقه بیش‌ازپیش مشخص خواهد کرد.