ارتباط بین سبک رهبری مربیان و هویت ورزشی بازیکنان لیگ برتر هندبال ایران

هدف از این پژوهش اولیت­بندی و بررسی رابطه بین سبک­های رهبری مربیان و خرده مقایس­های هویت ورزشی بازیکنان در لیگ برتر هندبال ایران بود. نمونه آماری برابر با جامعه آماری شامل کلیه بازیکنان شاغل در لیگ برتر هندبال در نظر گرفته شد (144n=). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش(LSS) چلادورای و ساله(1980) با پنج سبک رفتاری  و پرسشنامه هویت ورزشی(AIMS Plus) چزلاک (2004) با پنج خرده مقیاس هویت به ترتیب با ثبات درونی(93%) و(89%) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های کلموگراف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر، تعقیبی بونفرونی و فریدمن در نرم­افزار (19)SPSS استفاده شد (05/0≥p). نتایج نشان داد که سبک رهبری آموزش و تمرین(68/0±59/3 M±SD) بیشترین و سبک دموکراتیک(84/0±94/2 M±SD) کمترین استفاده را توسط مربیان داشته­اند. همچنین خرده مقیاس تأثیرپذیری مثبت بیشترین و انحصارگرایی کمترین میانگین نمره را در مقیاس هویت ورزشی داشتند. نتایج همبستگی تنها در رابطه سبک رهبری آموزش و تمرین مربیان با هویت ورزشی بازیکنان لیگ برتر هندبال مثبت و معنی­دار (23/0 r:) بود. براساس یافته­های پژوهش، به نظر می­رسد مربیان می­توانند با آگاهی از جنبه­های رفتاری مطلوب در حین تمرین و آموزش، گام اساسی در حفظ و ثبات هویت ورزشی قوی ورزشکاران بردارند.