ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی و رفتار شهروندی سازمانی دبیران تربیت‌بدنی استان گلستان: نقش میانجی رضایت شغلی

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین توانمندسازی روانشناختی و رفتار شهروندی سازمانی دبیران تربیت بدنی با توجه به نقش میانجی رضایت شغلی بود. روش تحقیق کاربردی که به صورت پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دبیران تربیت‌بدنی استان گلستان در سال تحصیلی 96-1395 بوده که تعداد آن‌ها 688 نفر (301 نفر زن و 387 نفر مرد) بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای 365 نفر (169 نفر زن و 196 نفر مرد) به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه‌های استاندارد توانمندسازی اسپریترز (1995)، رضایت شغلی مینه سوتا (1977) و رفتار شهروندی پودساکف (1990) استفاده شد. به منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از شاخص‌های توصیفی و آزمون‌های کولموگروف- اسمیرنف، ضریب همبستگی پیرسون و روش مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد بین توانمندسازی روانشناختی، رضایت شغلی و رفتار شهروندی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. یافته‌های معادلات ساختاری نشان داد که توانمندسازی رواشناختی و رضایت شغلی اثر مستقیم و مثبت معناداری بر رفتار شهروندی سازمانی دارند. به علاوه توانمندسازی روانشناختی از طریق متغیر میانجی رضایت شغلی بر رفتار شهروندی دبیران تربیت‌بدنی استان گلستان اثر مثبت معناداری داشت. بر اساس نتایج می‌توان گفت که هر اندازه توانمندسازی روانشناختی در دبیران تربیت‌بدنی بالاتر باشد به همان اندازه رضایت شغلی و رفتار شهروندی آن‌ها می‌یابد و بالعکس.