ارایه مدل همفزون استفاده از وسایل نقلیه همگانی در سفرهای روزانه

در شرایطی که والدین تصمیم­گیرندگان نهایی در مورد شیوه انتخاب سفر فرزندانشان به مدرسه هستند، شیوه سفر خود آن­ها نیز متقابلاً  تحت تاثیر نیازمندی­های سفر فرزندانشان است.  این مقاله نشان می­دهد چگونه یک مدل هم­فزون قادر است میزان استفاده از وسایل نقلیه همگانی را برای سفرهای روزانه (کاری و تحصیلی) در سطح خانوارها توصیف نماید. نمونه­ای متشکل از 4000 خانوار (با نرخ بازگشت 39/47 درصد) با استفاده از پرسش­نامه­های کاغذی مورد پرسش­گری قرار گرفت. هر خانوار الزاماً دارای یک فرزند در مقطع ابتدایی بوده است. آمار توصیفی داده­ها نشان می­دهد تنها 732 نفر از والدین (39 درصد) برای سفرهای کاری و 216 نفر از فرزندان (11 درصد) برای سفرهای تحصیلی، سه بار در هفته یا بیشتر از وسیله نقلیه همگانی استفاده کرده­اند. در این مقاله یک مدل معادله ساختاری با الهام از تئوری رفتار رنامه­ریزی شده برای توصیف استفاده از حمل و نقل همگانی در سفرهای روزانه ارائه شد. نتایج بر جنبه "قصد" در استفاده از حمل و نقل همگانی تاکید دارد. کنترل  درک شده رفتاری، عادت، دسترسی به زیرساخت­های حمل و نقل همگانی، همراهی فرزندان تا مدرسه و فاصله درک شده خانه تا مدرسه از دیگر عوامل موثر در بروز رفتار استفاده از وسایل نقلیه بوده است.