ارایه مدلی برای مکان‌یابی بهینه دوربینهای کنترل‌سرعت در راه‌ها

اعمال روش­های گوناگون مدیریت سرعت در راهها و کنترل کردن سرعت حرکت وسایل نقلیه در محدوده سرعت ایمن، یکی از روش های مطرح در پیشگیری از وقوع بسیاری از تصادفات رانندگی در جاده­ها است. یکی از مهمترین و کارآمد ترین روش­های جلوگیری از افزایش سرعت غیر مجاز در جاده­­ها و در پی آن پایین آمدن میزان تصادفات، بکارگیری ابزار های کنترل سرعت در جاده­ها می­باشد. با توجه به هزینه بالای بکارگیری سیستم های هوشمند کنترل سرعت و محدودیت در بودجه مالی پروژه­ها و مجموعه محدودیت­های دیگر که براساس شرایط هر پروژه در نظر گرفته می­شود، پوشش دادن تمام طول یک مسیر توسط سیستم کنترل سرعت طرحی غیر­اقتصادی و نامناسب تلقی شده و نیاز است تجهیزات کنترل سرعت تنها در نقاطی استفاده شوند که با توجه به محدودیت منابع موجب بیشترین پوشش و کارایی گردند. در این مقاله سعی بر آن بوده تا با توجه به محدودیتهای نصب و بکارگیری دوربینهای کنترل سرعت نسبت به ارائه یک مدل بهینه­سازی با هدف بیشینه­سازی پوشش آنها در یک مسیر اقدام شود. محدودیتهای مدل بهینه­سازی ارائه شده بنابر مشخصات فیزیکی مسیر، محدودیت­های دوربین­ها، سوابق تصادفات در مقطع و سایر موارد است. اعتبار  مدل ارائه شده  بر روی مقطعی از جاده کرج - چالوس حد فاصل میدان امیر­کبیر تا شهرستان گچسر به طول 60 کیلومتر انجام شد و نتایج حاصل از مکانیابی در حالات مختلف به ازای میزان بودجه مالی در دسترس مورد تحلیل قرار گرفت.