ارائۀ چارچوب توسعۀ دیپلماسی علمی ج.ا.ایران مبتنی بر قابلیتهای دانشگاههای علوم انسانی (نمونۀ مطالعه: دانشگاه امام صادق(ع))

هدف: هدف از انجام این پژوهش، ارائۀ مدل پارادایمی و نظام‌مند توسعۀ دیپلماسی علمی کشور، مبتنی ‌بر مصاحبه‌های اساتید، خبرگان و متخصصان حوزۀ دیپلماسی علمی در دانشگاههای علوم انسانی بود. روش: این پژوهش مبتنی ‌بر راهبرد پژوهشی داده‌بنیاد و بر اساس رویکرد نظام‌مند استراوس و کوربین به دنبال استخراج مدل پارادایمی توسعۀ دیپلماسی علمی است. بدین‌منظور ابتدا 18 نفر از اساتید، خبرگان و متخصصان حوزۀ دیپلماسی علمی در دانشگاه امام صادق(ع) شناسایی و با آنان مصاحبه شد و در مرحلۀ بعد، با فرآوری داده‌ها و مفاهیم، مقوله‌های سطح 1 و سطح 2 مدل پارادایمی استخراج شد. یافته‌ها: با طی مراحل پژوهشی داده‌بنیاد، هرکدام از مقوله‌های سطوح 1و2 شناسایی‌شده، با توجه به سنخیت موضوعی ذیل مقوله‌های پارادایمیِ شرایط علّی، شرایط زمینه‌ای، شرایط واسطه‌ای، راهبردها و مقوله محوری دسته‌بندی شدند. نتیجه‌گیری: حرکت به سمت توسعۀ دیپلماسی‌علمی، در دانشگاه امام صادق(ع) با توجه به قابلیتهای پویای آن، شرایط و عوامل ویژه‌ای دارد و ظرافتهای خاصی را در طراحی‌ها می‌طلبد. ارتقای قابلیتهای دانشگاه، تقویت جایگاه بین‌المللی ج.ا.ایران، مقابله با کژکارکردهای دیپلماسی علمی در دانشگاههای علوم انسانی و تحقق مأموریت ج.ا.ایران نسبت به مستضعفین جهان اسلام، از جمله پیامدها و نتایج پیاده‌سازی چارچوب توسعۀ دیپلماسی‌علمی در دانشگاههای علوم انسانی است.