ارائه پرتوکل روان‌پویایی شن‌درمانی گروهی کوتاه مدت در نوجوانان داغدیده

از دست دادن عزیزی که فرد با او رابطه عمیقی داشته است به‌مثابه سقوط در گودالی بی‌انتها، احساس ناخوشایندی است که می‌تواند باعث سوگ در فرد شود. این واکنش‌ها بسته به چگونگی رخداد‌ حادثه، اعتقادات اجتماعی، فرهنگی و به‌طورکلی مضمون و معنای که مرگ از دید افراد دارد متفاوت است. یکی از گروه‌های آسیب‌پذیر در برابر فقدان، نوجوانان هستند. احساس تعلق‌داشتن در این دوره از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. سوگ می‌تواند فرضیات شخص درباره جهان (انطباق معنوی)، ارتباط با دیگران و هویت شخصی (دنیایی درونی) را برهم زند. از این‌رو انجام اقداماتی برای التیام زخم‌های ناشی از فقدان، ضروری هست. در میان رویکردهای گوناگون بازی‌درمانی، یکی از بهترین درمان‌ها داغ‌دیدگی برای نوجوانان است. بازی‌درمانی، هوشیارسازی و کلامی‌‌ساختن آن چیزی است که ناهشیار و غیرکلامی است. شن‌درمانی، نوعی از بازی‌درمانی است که برای افراد فرصتی را فراهم می‌کند تا خود را خلاقانه و به‌صورت غیرکلامی بیان کنند. با توجه به این‌که تفاوت‌های فرهنگی در حل و فصل این فرآیند از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، لازم است نظریات گوناگون حل فرآیند سوگ مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرند تا پروتکل شن درمانی برای نمونه ایرانی حاصل شود. بدین منظور 25 نفر از افرادی که ظرف دو ماه تا دو سال گذشته یکی از بستگان درجه یک خود را ازدست‌داده بودند به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌‌های تجربه سوگ و فهرست صفات و آزمون محقق ساخته دست‌نوشته رؤیا و داستان زندگی من و شخص متوفی را تکمیل کردند. در نهایت از طریق ادغام داده‌های حاصل از پرسشنامه‌ها (آمار توصیفی و استنباطی) و نظریات مرتبط با حل فرآیند سوگ پروتکل مدون برای کاهش تجربه شدت سوگ تهیه گردید.