ارائه مدل ارتباطی نوآوری رادیکال باشگاه های خصوصی لیگ برتر فوتبال ایران از طریق قابلیت اشتراک و تنوع دانش با بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی

هدف تحقیق حاضر ارائه مدل ارتباطی نوآوری رادیکال باشگاه-های خصوصی لیگ برتر فوتبال ایران از طریق قابلیت اشتراک و تنوع دانش با بررسی نقش میانجی یادگیری سازمانی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه عوامل اجرایی باشگاه‌های خصوصی لیگ برتر فوتبال کشور در فصل97- 98 بود. تعداد نمونه‌های این تحقیق با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند و تمام‌شمار (جامعه برابر نمونه) تعیین شد و 242 نفر به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه نوآوری رادیکال ترویلو و همکاران (2014)، پرسشنامه قابلیت تنوع و اشتراک دانش شادور و اسنل (2002) و پرسشنامه یادگیری سازمانی میس و سلس (2013) استفاده گردید. برای تحلیل داده‌های تحقیق از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم-افزار «اسمارت پی ال اس.3» استفاده شد. نتایج نشان داد که قابلیت-های اشتراک دانش و تنوع دانش در باشگاه‌های فوتبال به طور مستقیم می‌تواند باعث ارتقای نوآوری رادیکال شود. ضمن اینکه یادگیری سازمانی نیز بر نوآوری رادیکال تاثیر مستقیم دارد. همچنین یادگیری سازمانی بر رابطه بین قابلیت‌های اشتراک و تنوع دانش با نوآوری رادیکال اثر میانجی دارد. در نتیجه باشگاه‌های فوتبال کشور باید به اشتراک و تنوع دانش توجه ویژه داشته باشند تا یادگیری و به دنبال آن نوآوری رادیکال در باشگاه توسعه یابد.