ارائه الگویی از بقای زنان در ازدواج‌های نارضایتمند؛ یک پژوهش کیفی

زوج‌ها ممکن است رابطه زناشویی باثباتی داشته باشند ولی از آن به هیچ عنوان رضایتی نداشته باشند و مجبور باشند چنین رابطه‌ای را تحمل کنند. متأسفانه چنین ازدواج‌هایی آسیب‌های فراوانی بر روی زوج‌ها و خصوصاً زنان دارد. از این‌رو پژوهش حاضر باهدف ارائه الگویی از بقای زنان در ازدواج‌های نارضایتمند انجام شد. پژوهش حاضر کیفی و مبتنی بر روش تئوری زمینه‌ای بود. جامعه پژوهش شامل تمامی زن‌های نارضایتمند از ازدواج شهر بندرعباس با حداقل 5 سال سابقه زندگی مشترک در سال 1397 بودند. 21 زن به روش نمونه‌گیری نظری و مبتنی بر روش نمونه‌گیری گلوله برفی انتخاب شدند و انتخاب نمونه‌ها تا مرحله اشباع نظری پیش رفت. داده‌ها بر اساس مصاحبه نیمه ساختاریافته و شاخص رضایت زناشویی (IMS) گردآوری شدند. برای تحلیل داده‌ها از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد. نتایج کدگذاری به شناسایی 14 مقوله انجامید که در مدل پارادایمی ارائه شد. نتایج تحلیل نشان داد که زنان ناراضی از رابطه زناشویی ممکن است به علت وابستگی‌های موجود ازدواج‌ نارضایتمند خود را حفظ کنند و به‌منظور سازگاری با شرایط موجود از راهبردهای مختلفی استفاده کنند. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، مجموعه‌ای از عوامل درون‌فردی، بین‌فردی و اجتماعی می‌تواند تبیین‌کننده بقای زنان در ازدواج‌های نارضایتمند باشد. نتایج این پژوهش می‌تواند دارای تلویحات کاربردی در آسیب‌شناسی و توانمندسازی در حوزه زنان و خانواده باشد.