ادغام موازی، اشراف چندگانه و ساختار همپایگی پرسشواژه‌ای

همپایگی پرسشواژه­ای اصطلاحی توصیفی است که در ارجاع به ساخت­هایی بکار می­رود که در آنها معمولاً دو پرسشواژه با هم همپایه می­شوند. همپایگی پرسشواژه­ای، از لحاظ توصیفی، به دو ساخت همپایگی معمول و پرسش­های چندگانه مشابهت دارد. علیرغم این شباهت­های صوری، تدقیق در این ساخت­ها نمایان می­سازد که این ساخت هم به لحاظ نحوی و هم معنایی از دو ساخت دیگر متمایز است. به‌طور مشخص، همپایگی پرسشواژه­ای، برخلاف همپایگی معمول، از قانون همسانی همپایه­ها (ویلیامز 1981) تبعیت نمی­کند؛ همچنین تعبیر معنایی این ساخت، برخلاف پرسش­های چندگانه، از نوع تک-جفتی است. با مبنا قرار دادن این تفاوت­های معنایی و نحوی، تحلیلی نحوی از ساختار بندهای حاوی همپایگی پرسشواژه­ای، با بهره­گیری از شق نظری اشراف چندگانه و ادغام موازی، ارائه می­گردد که بر اساس آن همپایگی پرسشواژه­ای برخلاف همپایگی معمول، واقعیت نحوی ندارد. مشخصاً، بر پایه­ی این تحلیل، بندهای حاوی همپایگی پرسشواژه­ای، ساختاری دو-بندی دارند و سازه­­های مشترک  VP و TP در دو بند به‌طور موازی، ولی تحت اشراف چندگانه، مشتق و در نهایت در سطح CP همپایه می­شوند. لذا، همپایگی پرسشواژه­ای پدیده­ای آوایی و ثانویه است که برآیند خطی­سازی دو بند همپایه شده است.