ادراک متخصصین از رگه های شخصیتی تاثیرگذار در گرایش افراد به کودک آزاری: یک مطالعه پدیدارشناسی

کودک‌آزاری، یکی از شایع‌ترین معضل‌های روانی _ اجتماعی است که وقوع آن تحت تأثیر علل و عوامل مختلفی در ابعاد درون‌فردی، بین‌فردی و محیطی قرار دارد. هدف پژوهش حاضر شناسایی رگه‌های شخصیتی تأثیرگذار در گرایش افراد به کودک‌آزاری از دیدگاه متخصصین "مشاور، روانشناس و مددکار اجتماعی" بود. این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی تفسیری انجام گردید. جامعه موردمطالعه در این پژوهش شامل تمام متخصصین حوزه سلامت روانی و اجتماعی شامل مشاور، روانشناس و مددکار اجتماعی در دانشگاه‌های تهران، اصفهان و سازمان بهزیستی کل تهران در سال 1397 بود که در زمینه کودک‌آزاری تجربه پژوهشی و درمانی داشتند. روش نمونه‌گیری نیز نمونه‌گیری هدفمند بود که طی آن از بین جامعه موردنظر تعداد 16 نفر برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند و موردِ مصاحبه قرار گرفتند. همه مصاحبه‌ها ضبط و سپس خط‌به‌خط دست‌نویس شد و درنهایت با استفاده از روشِ تحلیلِ تفسیری دیکلمن، آلن و تانِر تحلیل گردید. 16 مصاحبه نیمه‌ساختاریافته انجام شد و تحلیلِ داده‌هایِ حاصل از مصاحبه منجر به شناسایی و طبقه‌بندیِ 4 مضمونِ اصلی شامل گرایش‌های ضداجتماعی، گرایش‌های مرزی، گرایش‌های روان‌رنجوری، گرایش‌های پارانوییدی و 25 مضمون فرعی در زمینۀ رگه‌های شخصیتی تأثیرگذار در گرایش افراد به کودک‌آزاری از دیدگاه متخصصین گردید. پژوهشگران و برنامه‌ریزان حوزه مسائل روانی و اجتماعی می‌توانند با درنظرگرفتن زمینه‌سازهای رگه‌های شخصیتی شناسایی‌شده، برنامه‌های پیشگیرانه و درمانی جهت کاهش شکل‌گیری این خصایص تأثیرگذار در گرایش افراد به کودک‌آزاری طراحی و اجرایی کنند. همچنین متخصصان حوزه ازدواج و خانواده نیز می‌توانند با درنظرگرفتن خصایص و نشانه‌های شناسایی‌شده، افراد در آستانه ازدواج و مزدوج را از خطرات این خصایص آگاه کنند تا بتوانند با تصمیم‌گیری درست از تجربه تبعات مخرب این خصایص نظیر تجربه خشونت در خود و فرزندان خود جلوگیری کنند.