ادراکات پرستاران و پزشکان از الگوی ارتباط حرفه‌ای: یک مطالعه پدیدارشناسی

مقدمه: با توجه به حوزه کاری مشترک پرستاران و پزشکان و مکمل بودن این دو حرفه، وجود ارتباطات حرفه‌ای اجتناب‌ناپذیر است. روابط حرفه‌ای مطلوب، موجب بهبود مراقبت‌های بهداشتی و کسب موفقیت پزشکان و پرستاران می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تبیین تجارب پرستاران و پزشکان از ارتباط حرفه‌ای آنان با یکدیگر انجام شد. روش‌: مطالعه با رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی توصیفی صورت گرفت. در مجموع، 15 شرکت کننده از پرستاران (8 نفر) و پزشکان (7 نفر) طبق نمونه‌‌گیری هدفمند انتخاب شدند. پس از کسب رضایت آگاهانه از آنان، داده‌ها با استفاده از مصاحبه‌های نیمه ساختارمند جمع‌آوری گردید. مصاحبه‌ها تا رسیدن به مرحله اشباع ادامه یافت. کلیه مصاحبه‌ها ضبط و روی کاغذ بازنویسی و مرور شد. از روش Colaizzi برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردید و درون‌مایه‌ها استخراج شد. یافته‌ها: با آنالیز مستمر داده‌ها و تجزیه و تحلیل دست‌نوشته‌های حاصل از مصاحبه‌ها، تعداد 317 کد، 4 طبقه اصلی و 19 زیرطبقه پدیدار شد که یکی از این درون‌مایه‌ها، درک الگوی ارتباط بود. بر اساس این طبقه اصلی، ارتباط بین پزشکان و پرستاران توصیف گردید.  نتیجه‎گیری: بر اساس تجارب زیسته پرستاران و پزشکان از درک ارتباط حرفه‌ای می‌توان گفت که ارتباط حرفه‌ای بین پزشک و پرستار پدیده‌ای است که با درک الگوی ارتباط نمایان می‌شود و برای ارتقای کیفیت مراقبت، درمان بیماران و رضایت شغلی پرستاران و پزشکان لازم و ضروری است. ارتباط حرفه‌ای پرستاران و پزشکان، فرایندی است که عواملی مانند تعامل و همکاری و کنار آمدن، باعث تسهیل آن می‌شود و عواملی همچون عدم تعامل و همکاری، رابطه دستوری و اقتدارگرایانه و سپر بلا واقع شدن، این فرایند را تهدید می‌کند.