احساس تنهایی و خوداثربخشی اجتماعی در نوجوانان

ژوهش حاضر به بررسی عوامل اجتماعی ـ شناختی مرتبط با احساس تنهایی نوجوانان پرداخت. نمونه‌ای از 629 (314 دختر و 315 پسر) دانش‌آموز دبیرستانی شهر تهران (با میانگین سنی 16 سال) به طور تصادفی به تفکیک جنس، پایه تحصیلی (یکم، دوم و سوم به ترتیب 201، 206 و 221 نفر) و رشته تحصیلی (ریاضی، تجربی و انسانی) انتخاب شدند و مقیاس احساس تنهایی تجدیدنظرشده UCLA (راسل، پپلو و کاترونا،1980) و پرسشنامه خـوداثربخشی کودکان و نوجوانان (موریس، 2001) را تکمیل کردنـد. یافته‌ها نشان دادند کـه توزیع نمره‌های احساس تنهایی در هر دو جنس بـرای دانش‌آموزان سال اول و دوم دارای کجی مثبت و بیانگر گرایش آنان به گزارش سطوح پایین احساس تنهایی بود. این توزیع برای دانش‌آموزان سال سوم و برای رشته‌هـای تحصیلی تفاوت معناداری با توزیع نرمال نداشت. همبستگی بین احساس تنهایی و خوداثربخشی اجتماعی در تمام گروهها منفی و معنادار بود. تفاوت بین ضرایب همبستگی در گروهها بر اساس تبدیل فیشر معنادار نبودند. استلزامهای پیشگیری از احساس تنهایی در نوجوانان به بحث گذاشته شد.