اثر گاماروس دریای خزر بر پارامترهای رشد، بازماندگی و فراسنجه های بیوشیمیایی سرمی در بچه ماهی آکواریومی جوئل (Hemichromis bimaculatus)

این مطالعه به منظور بررسی جایگزینی گاماروس با غذای مصنوعی و اثر آن بر رشد، بازماندگی و فراسنجه­های بیوشیمیایی سرمی بچه­ماهی آکواریومی جوئل (Hemichromis bimaculatus) انجام شد. در این بررسی 270 قطعه بچه­ماهی جوئل با میانگین وزنی 72/0± 22/1 در 9 آکواریوم به حجم 100 لیتر (3 تیمار و 3 تکرار) و در هر آکواریوم 30 قطعه ماهی با جیره­های آزمایشی تغذیه شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار اول گاماروس، تیمار دوم غذای بیومار و گاماروس به صورت تناوبی و تیمار سوم تیمار شاهد که به آنها غذای بیومار داده شد، بود. غذادهی روزانه 4 وعده و تا حد سیری ماهی طی 10 هفته دوره پرورش صورت گرفت. در انتهای آزمایش فراسنجه­های رشد، خونی و سرمی تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد تیمارهای مختلف از نظر درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه اختلاف معنی‌داری داشتند (05/0P). بیشترین میزان درصد افزایش وزن بدن و نرخ رشد ویژه در تیمار شاهد و کمترین آن در تیمار 1 مشاهده شد. مطالعه فاکتورهای خونی و بیوشیمیایی نشان داد که تفاوت معنی‌داری در میزان هماتوکریت، هموگلوبین، MCV، MCH، MCHC و تری­گلیسیرید بین تیمارها و شاهد وجود داشت (05/0P). بیشترین مقادیر هموگلوبین، هماتوکریت و تری‌گلیسیرید در تیمار شاهد مشاهده گردید و کمترین مقادیر هماتوکریت و تری­گلیسیرید در تیمار 1 و هموگلوبین در تیمار 2 بود. اگرچه تیمار گاماروس، نتوانست رشد را به اندازه غذای بیومار بالا ببرد، اما از آنجایی‌که تیمار 2 از لحاظ پارامترهای رشد و خون‌شناسی به تیمار شاهد نزدیک بود می­توان گاماروس را در تغذیه بچه­ماهی جوئل به­ویژه به­صورت تناوبی استفاده کرد.