اثر کاربرد پلی آمین‌ها برسفتی بافت و فیزیولوژی پس از برداشت گیلاس رقم تک دانه مشهد

مقدمه: گیلاس یکی از محصولات مهم باغی دنیا بخصوص در صنایع تبدیلی میباشد. از آنجایی که ترکیبات پلی آمین در فرآیندهای پس از برداشت نقش ویژه‌ای دارند لذا این تحقیق به منظور بررسی اثر پلی آمین‌ها بر روی سفتی بافت، عمر و فیزیولوژی پس از برداشت گیلاس رقم تک دانه مشهد انجام شد. مواد و روش‌ها: در این تحقیق 6 درخت 19 ساله از درختان رقم مذکور در شرایط رشدی یکسان و به صورت کاملاً تصادفی انتخاب شدند و پس از انتخاب شاخه‌های هم ارتفاع و عاری از بیماری، محلول پاشی خارجی در سه تکرار انجام شد در این تحقیق میوه‌ها با دو نوع پلی آمین اسپرمیدین (SPD) و پوترسین (PUT) تیمار شدند، به نحوی که تیمار اسپرمیدین در سه غلظت 1 ، 5/0 و 1/0 میلی مولار و پوترسین با دو غلظت 1 و5/0 میلی‌مولار به همراه شاهد درنظر گرفته شده بود. استعمال خارجی پلی آمین‌ها بر روی شاخه‌های درختان گیلاس به صورت محلول پاشی و اسپری در سه مرحله فنولوژیکی 5 تا 10 روز قبل از تمام گل (FB) ، 5 تا 10 روز بعد از تمام گل و مرحله رنگ گرفتن میوه‌ها انجام شده بود. یافته‌ها: پس از تیمار شاخه جهت بررسی اثر این مواد، صفاتی از قبیل سفتی بافت، درصد مواد جامد محلول (TSS)، درصد اسیدیته (TA)، وزن میوه، حجم میوه، میزان کربوهیدرات میوه، میزان عمر پس از برداشت میوه و نسبت مواد جامد محلول به اسیدیته ((TSS/TA اندازه‌گیری گردید . تیمار پلی آمینها به خصوص اسپرمیدین 1 میلی مولار باعث افزایش میزان حجم و وزن میوه گردید و همچنین باعث افزایش میزان کربوهیدرات وسفتی بافت میوه و به دنبال آن عمر پس از برداشت میوه نیز به طور معنی داری افزایش نشان داد که در صنایع تبدیلی اهمیت بالایی دارد. تیمار پلی آمین‌ها باعث افزایش درصد مواد جامد محلول گردید و از کاهش اسیدیته در میوه‌ها جلوگیری نموده و  نسبت  TSS/TA را افزایش داد . نتیجه گیری: تیمار پلی آمین‌ها به خصوص اسپرمیدین 1 میلی مولار باعث افزایش سفتی بافت میوه و ماندگاری آن می‌شود که این اثرات به شدت به زمان محلول پاشی و غلظت این ترکیبات بستگی دارد.