اثر کاربرد بیوچار ضایعات مختلف پسته بر برخی ویژگی‌های حاصلخیزی یک خاک لومی

در این پژوهش اثرات مفید کوتاه‌مدت کاربرد بیوچار ضایعات مختلف پسته بر بهبود برخی ویژگی‌های شیمیایی و حاصلخیزی یک خاک لومی مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین، اثرات دو فاکتور 1) نوع بهسازهای به کار برده شده در خاک شامل، بیوچارهای تهیه‌شده از تفاله نرم پسته، پوست سخت پسته و چوب درختان پسته 20 ساله در دمای 600 درجه سلسیوس (به میزان 5% وزنی) و 2) زمان خوابانیدن بهسازها در خاک (زمان‌های 1، 2، 3، 4، 5 ماه) بر پ­هاش، قابلیت هدایت الکتریکی، پتاسیم محلول، نیترات و قابلیت دسترسی آهن، مس، منگنز و روی خاک مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پژوهش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد که کاربرد مواد بهساز و زمان‌های مختلف خوابانیدن، اثر معنی‌داری بر میزان پ-هاش خاک ندارد. ولی در نمونه خاک‌های تیمار شده با هر سه بیوچار در هر 5 زمان، افزایش معنی‌داری از میزان قابلیت هدایت الکتریکی و کربن آلی نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد. با افزایش بیوچار و زمان خوابانیدن، میزان پتاسیم محلول خاک افزایش معنی‌داری نشان داد، به نحوی که تمام تیمارها افزایش تقریباً دو برابری نسبت به تیمار شاهد داشته­اند. افزودن بیوچار به خاک موجب نگهداشت نیترات و کاهش معنی‌دار نیترات در محلول خاک نسبت به نمونه شاهد شد. کاربرد بیوچارها سبب افزایش معنی‌دار آهن و افزایش نا­منظم از سه عنصر روی، مس و منگنز شده بود که با گذشت زمان به دلیل کاهش تجزیه بیوچار و تبدیل شکل‌های آنها به شکل‌های با قابلیت دسترسی کمتر، از میزان قابل‌دسترس این عناصر در خاک کاسته شد.