اثر کاربرد بالشتک‌های آزاد کننده گاز دی‌اکسید گوگرد بر کنترل پوسیدگی و خصوصیات کیفی پس از برداشت میوه گوجه‌فرنگی رقم چف

هر ساله بخش قابل توجه‌ای از محصولات باغی تولید شده به دلیل ضایعات به دست مصرف‌کننده نمی‌رسد. از جمله عوامل ضایعات پس از برداشت، آلودگی میوه‌ها و سبزی‌ها توسط پاتوژن‌های مختلف قارچی و باکتریایی است. در حال حاضر برای کنترل این پاتوژن‌ها از ترکیبات شیمیایی مختلفی استفاده می‌شود. مشکلات مختلف مربوط به استفاده از این ترکیبات سبب گردیده تا روش‌های جایگزین و سالم مورد توجه قرار گیرند. از جمله روش‌های ارزان و کم‌خطر، استفاده از بالشتک‌های آزادکننده گاز دی‌اکسید گوگرد می‌باشد که با آزادسازی تدریجی گاز، سبب محافظت از میوه‌ها طی دوره انبارداری و بازاررسانی می‌شود. در این آزمایش اثر بالشتک‌های آزاد کننده گاز دی‌اکسید گوگرد در غلظت‌های مختلف (0، 79، 132 و 184 میلی‌مولار سدیم‌متابی‌سولفیت) بر کنترل پوسیدگی و خصوصیات کیفی میوه گوجه‌فرنگی رقم "چف" طی دوره نگهداری (0، 3، 6، 9 و 12 روز) در دمای 5 درجه سانتی‌گراد مورد بررسی قرار گرفت. خصوصیات مختلف کیفی میوه شامل کاهش وزن، سفتی بافت، غلظت لیکوپن، ویتامین ث، اسیدیته قابل تیتر، غلظت مواد جامد محلول، غلظت مواد فنولی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و درصد پوسیدگی توسط قارچ بوتریتیس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار با گاز دی‌اکسید گوگرد به نحو مؤثری درصد پوسیدگی را کاهش و غلظت مواد فنولی را افزایش داد. همچنین گاز دی‌اکسید گوگرد تأثیری منفی بر رنگ میوه که ناشی از رنگیزه لیکوپن می‌باشد، نگذاشت. سدیم‌متابی‌سولفیت در غلظت‌های 79 و 132 میلی‌مولار مطلوب‌ترین اثر را از نظر حفظ رنگ ظاهری و کنترل پوسیدگی بوتریتیس در مقاطع زمانی مختلف نگهداری نشان داد.