اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر سطوح ای- سلکتین و پی- سلکتین در زنان چاق

مقدمه: مولکول‌های سلکتین، مسئول آغاز چسبندگی لکوسیت‌ها به اندوتلیوم عروقی هستند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر مقادیر ای-سلکتین و پی- سلکتین زنان چاق بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی نیمه تجربی، 16 زن چاق با میانگین سنی 62/3±06/28 سال و نمایه‌ی توده‌ی بدنی 15/5±49/31 کیلوگرم برمترمربع به روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند، به صورت تصادفی به دو گروه مساوی هشت نفری (تجربی و شاهد) تقسیم شدند. برنامه‌ی تمرین تناوبی شدید، شامل هشت هفته، هر هفته سه جلسه به مدت 45 تا 60 دقیقه با شدتی معادل 90 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره بود. جهت برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی، تست راکپورت استفاده شد. پیش از شروع، و پایان هفته‌ی هشتم، سطوح ای-سلکتین و پی- سلکتین سرمی ارزیابی شدند. برای مقایسه‌ی میانگین‌های درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از روش آزمون تی استیودنت در گروه‌های همبسته و مستقل استفاده شد و نتایج در سطح معنی‌داری 05/0≥p آزمایش شدند. یافته‌ها: تمرین تناوبی شدید، وزن بدن و نمایه‌ی توده‌ی بدن را کاهش داد، اما این تغییرات از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. نسبت دور کمر به باسن پس از مداخله کاهش معنی‌داری یافت (007/0p=). مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی افزایش معنی‌داری یافت (0001/0P<). ای- سلکتین از 76/89 به 27/84 نانوگرم بر میلی‌لیتر و پی- سلکتین از 88/7 به 47/7 نانوگرم بر میلی‌لیتر در گروه تمرین هوازی کاهش یافت، اما این کاهش از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (05/0<p). نتیجه‌گیری: با توجه به کاهش وزن و سطوح سلکتین و افزایش مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی به واسطه اجرای تمرینات تناوبی، می‌توان از آن به عنوان یک شیوه درمانی غیردارویی جهت بهبودی بیماران قلبی عروقی استفاده کرد.