اثر نانو ذرات اکسید مس بر خواص فیزیکی و مقاومت به آبشویی چوب پلیمر مونومر استایرین

چوب‌‌ به عنوان یک ماده طبیعی و تجدیدپذیر دارای مصارف متعددی است که از زمان پیدایش بشر مورد استفاده قرار گرفته است. با این وجود برخی از معایب چوب، نظیر جذب رطوبت و به تبع آن ناپایداری ابعاد و تخریب توسط عوامل بیولوژیکی از یک سو، و رشد روز‌‌‌‌‌‌‌‌افزون جمعیت و به‌دنبال آن افزایش تقاضای محصولات چوبی از سوی دیگر، مصرف بهینه و حفاظت از این ماده ارزشمند را به خصوص در کشورمان با منابع جنگلی محدود، به امر حیاتی مبدل نموده است (محبی، 1382). بنابراین لازم است که چوب‌آلات با روش‌های کاربردی و موثری حفاظت شوند. حفاظت از چوب آلات، از سال‌های بسیار دور مورد توجه بشر قرار گرفته و کارهای زیادی در این زمینه انجام شده است که می‌توان به روش‌های خشک‌کردن و استفاده از مواد حفاظتی اشاره نمود (پارسا پژوه، 1375). در گذشته نچندان دور، استفاده از مواد حفاظتی محلول در آب و محلول در حلال آلی بسیار مرسوم بوده است. اما با توجه به آگاهی روزافزون از خطرات استفاده از این مواد برای حفاظت از چوب، محدودیت‌هایی در زمینه تولید، تجارت و استفاده از این قبیل مواد در کشورهای اروپایی و ایالت متحده اعمال شده است. در این تحقیق خواص فیزیکی و میزان مقاومت به آبشویی نمونه‌های چوب پلیمر صنوبر دلتوئیدس (Populus deltoides) تیمار شده با نانو ذرات اکسید مس مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌های چوبی به ابعاد 20×۲۰×۲۰ میلی‌متر تبدیل شده و از پلیمر فورفوریل الکل در دو غلظت (40 و 80 درصد) به همراه نانو اکسید مس در سه غلظت (0، 4/0 و 8/0 درصد) برای تیمار استفاده شد. جهت اشباع نمونه‌ها، از روش سلول پر اما بدون خلا نهایی مورد استفاده قرار گرفت. پس از تیمار، نمونه‌ها در داخل 100 میلی‌لیتر آب مقطر غوطه‌ور گشته و در فواصل مختلف زمانی، میزان جذب آب و واکشیدگی حجمی آن‌ها محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده‌های به دست آمده نشان داد که بین نمونه‌های تیمار شده و تیمار نشده اختلاف معنی‌داری وجود دارد و نمونه‌های تیمار شده از جذب آب و واکشیدگی حجمی کمتری برخوردار بودند. میزان جذب آب و واکشیدگی حجمی نمونه‌های تیمار شده با این ماده در غلظت 80 درصد به همراه 8/0 درصد نانو اکسید مس پس از 168 ساعت غوطه‌وری در آب به ترتیب (30/15 و 28/1 درصد) بود. در مورد آبشویی نیز نمونه‌های تیمار شده با سوسپانسیون فورفوریل الکل، دارای کمترین میزان آبشویی بودند به طوری که اکثر تیمارها پس از 14 روز غوطه‌وری در آب، از آبشویی کمتر از 1 درصد نانو ذرات اکسید مس برخوردار بودند. در پایان آزمون نتایج بیانگر