اثر محلول پاشی عصاره مرزنجوش (Origanum vulgare) و آویشن کوهی (Thymus vulgaris) بر برخی شاخص‌های رشدی و کیفی گیاه کنجد در رژیم‌های مختلف آبیاری

کم‌آبی سبب طیف وسیعی از واکنش‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاهان می‌شود و یکی از سازوکارهای کارآمدی که گیاه به هنگام روبرو شدن با کم‌آبی، برای حفظ آماس سلولی به‌کار می‌گیرد، تنظیم اسمزی است. امروزه شیوه محلول‌پاشی برگی به‌عنوان مکمل روش‌های خاکی شیوه‌ای مؤثر در مقابله با تنش‌های محیطی می‌باشد، از آنجایی‌که عصاره مرزنجوش و آویشن کوهی دارای ترکیبات ضد اکسیدانی می‌باشند به‌نظر می‌رسد این ترکیبات جهت کاهش شدت تنش مفید باشند، از این‌رو این پژوهش به‌منظور بررسی اثر محلول‌پاشی عصاره مرزنجوش و آویشن‌کوهی بر خصوصیات کمی و کیفی کنجد رقم ناز تحت شرایط تنش کم آبی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه گرگان به اجرا در آمد. این آزمایش طی دو سال به‌صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 2 رژیم مختلف آبیاری؛ هر 15 روز یک‌بار و هر 25 روز یک‌بار، 3 سطح محلول‌پاشی مرزنجوش صفر، 40 و 60 درصد حجمی و 3 سطح محلول‌پاشی آویشن‌کوهی صفر، 10 و 20 درصد حجمی بود. سطوح رژیم آبیاری به‌عنوان فاکتور اصلی و سطوح مرزنجوش و آویشن‌کوهی به‌عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. در نهایت تمامی داده‌ها با استفاده از SAS 9.2 آنالیز شدند. با توجه به نتایج به‌دست آمده مشخص گردید که تنش کم‌آبی به‌طور معنی‌داری سبب کاهش صفات مورفولوژیک اندازه‌گیری شده از قبیل شاخص سطح برگ، وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه، وزن خشک میوه، ارتفاع بوته، میزان کلروفیل a، میزان کلروفیل b شد. همچنین نتایج نشان داد که تنش کم آبی سبب افزایش میزان کاروتنوئید، میزان فلاونوئید، کلسیم و پتاسیم شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان شاخص سطح برگ (76/3 و 93/2)، وزن خشک برگ (88/57 گرم در متر مربع)، ارتفاع بوته (159 سانتیمتر)، کلروفیل a (7/21 میلی‌گرم در گرم وزن تر) و کلروفیل b (61/20 میلی‌گرم در گرم وزن تر) مربوط به شرایط آبیاری مناسب و تیمار 60 درصد مرزنجوش و 20 درصد آویشن‌کوهی بود. بیشترین میزان کاروتنوئید (58/18 میلی‌گرم در گرم وزن تر)، فلاونوئید (003/0 میلی‌گرم بر گرم وزن تر)، کلسیم (57/0 درصد) و پتاسیم (97/2 درصد)مربوط به شرایط کم آبیاری و تیمار 60 درصد مرزنجوش و 20 درصد آویشن‌کوهی بود. به‌طورکلی نتایح نشان داد که با افزایش میزان مصرف عصاره مرزنجوش و آویشن کوهی شاخص‌های اندازه‌گیری شده تحت هر دو شرایط تنش کم آبی و عدم تنش افزایش یافت. بیشترین اثر بر میزان شاخص‌های اندازه‌گیری شده تحت هر دو شرایط تنش کم آبی و عدم تنش مربوط به تیمار محلول پاشی 60 درصد حجمی عصاره مرزنجوش و 20 درصد حجمی عصاره آویشن کوهی بود، ولی در برخی از صفات با تیمار محلول پاشی 60 درصد حجمی عصاره مرزنجوش و 10 درصد حجمی عصاره آویشن کوهی و محلول پاشی 40 درصد حجمی عصاره مرزنجوش و 20 درصد حجمی عصاره آویشن کوهی اختلاف معنی‌داری نداشت. استفاده از عصاره گیاهی در هر دو شرایط آبیاری اثر گذار بود ولی اثرگذاری آن در شرایط تنش بیشتر بود.