اثر محدودیت آبیاری و روش کشت بر برخی خصوصیات کمی وکیفی ارقام سیب زمینی (Solanum tuberosum L.)

به منظور بررسی اثر محدودیت آبیاری بر برخی خصوصیات کمی وکیفی ارقام سیب زمینی، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه آزمایشی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه شهید چمران اهواز در سال زراعی91 - ۱۳۹۰اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی عبارت بودند از: روش کشت در دو سطح جوی پشته ای و کرتی به عنوان فاکتور اصلی؛ روش آبیاری در دو سطح آبیاری تمام جویچه ها و آبیاری یک در میان جویچه ها به عنوان فاکتور فرعی و چهار رقم راموس، سانته، کوزیما و اگریا در کرت های فرعی فرعی مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس نقشه طرح، پس از استقرار کامل گیاهان در شیوه کرتی جهت اعمال تیمارهای آبیاری، کرت­ها تبدیل به جوی و پشته شدند. نتایج نشان داد که دو روش کشت از نظر صفات عملکرد غده، کارایی مصرف آب و میزان نشاسته غده­ با هم اختلاف معنی­دار داشتند. روش جوی و پشته ای نسبت به کشت کرتی با عملکرد غده 24/1435گرم در مترمربع و کارایی مصرف آب بالاتر(67/7کیلوگرم بر مترمکعب) برتری داشت. بیشترین عملکرد غده مربوط به رقم اگریا با مقدار تولید 6/1519 گرم در متر مربع و کمترین مقدار عملکرد نیز 5/821 گرم در مترمربع به رقم راموس تعلق داشت. میان روش های آبیاری، روش آبیاری تمام جویچه ها با عملکرد غده 64/1228 گرم در مترمربع بر روش آبیاری یک در میان با عملکرد غده 89/1129 گرم در مترمربع برتری داشت ولی اختلاف آنها معنی دار نبود. اما روش آبیاری یک در میان جویچه­ها با کارایی مصرف آب 40/8 کیلوگرم بر مترمکعب به­طور معنی­دار بر روش آبیاری تمام جویچه­ها برتری داشت.استفاده از شیوه آبیاری یک در میان جویچه­ها نیز با داشتن کارایی مصرف آب بالاتر و نداشتن تاثیر معنی­دار در کاهش عملکرد غده می تواند قابل توصیه باشد. بنابراین طبق نتایج به دست آمده، استفاده از رقم های اگریا و سانته در کشت جوی و پشته­ای توأم با آبیاری یک در میان برای دستیابی به عملکرد و خصوصیات کیفی مناسب به همراه کارایی مصرف آب بالا در شرایط آب و هوایی اهواز مناسب به نظر می رسند.